اشرف خان هجري
د قافیه د حروفو له لحاظه
غزل شماره 1: د بهار په ګلو سیل مسته شا کا
غزل شماره 2: د عاشق سره نسیم ډېره وفا کا
غزل شماره 3: هسې جور په انسان ولې سما کا
غزل شماره 4: د ګلونو تصویر ستا په تن بویا کا
غزل شماره 5: زړه مې تل په هغه مخ پسې افغان کا
غزل شماره 6: چې نسیم یې شم د زلفو په صعود کا
غزل شماره 7: چمن شنې جامې په بر د هر پسر کا
غزل شماره 8: چې اغاز په سحرګاه د شاه نوبت کا
غزل شماره 9: چې اغاز په سحرګاه د شاه نوبت کا
غزل شماره 10: د بوسې وعده همیش یار په فردا کا
غزل شماره 11: چې زلفینې په ښه مخ باندې مرغول کا
غزل شماره 12: چې اوربل د مخ دپاسه لکه سپر کا
غزل شماره 13: د ارمان په داغ به زړه خبأ مبتلا کا
غزل شماره 14: چې یې زلفې په خپل مخ کړې پېچ و تاب
غزل شماره 15: خسته زړه مې تازه نشي په شراب
غزل شماره 16: د هجران له دوکه څه وایم و چا ته
غزل شماره 17: په دنیا کې پیدا نه که هیڅ ګلذار مخ
غزل شماره 18: غم ښادي د جهان باد ګڼه یا ګرد
غزل شماره 19: هر ګز مه شه ستا له جبه زړه زما سرد
غزل شماره 20: لکه ماته که نصیب همه جهان اور
غزل شماره 21: چې له تا نه سلام راغی په بار بار
غزل شماره 22: پکباره د مهرګان لښکر د اور کړ
غزل شماره 23: چې یې نور اول ظهور د مصطفی کړ
غزل شماره 24: د نګار یوه نښه لیده نشي په اخضر کښ
غزل شماره 25: لباسي دنیا فتنه یې په ښیوو کښ
غزل شماره 26: اې چې فخر په کثرت کړي د متاع
غزل شماره 27: همېشه دې یار زما وی په دنیا روغ
غزل شماره 28: چې امید مې ستا د وصل نن سبا کَ
غزل شماره 29: په قدرت چې یې پیدا اول قلم کَ
غزل شماره 30: هر چې اوسي په دا خونه د وبال
غزل شماره 31: هغه څوک چې په فاني نعمت څاربه شول
غزل شماره 32: د ارواح د کوچ نیلي په زړه کې زین شول
غزل شماره 33: ګهې اه ګهې افسوس ګهې درد دا کړم
غزل شماره 34: ګهې اه ګهې افسوس ګهې درد دا کړم
غزل شماره 35: یوه سترګه یم د ګنګ بله جمنا کړم
غزل شماره 36: چې په هجر کې زنده تر اوسه پایم
غزل شماره 37: نن سحر چې مشرف په نوبهار شوم
غزل شماره 38: بود اصل مې پښتون ولې خټک یم
غزل شماره 39: چې نیولی یې د مینې په تاوان یم
غزل شماره 40: ځکه تل د زړه له جوره په فغان یم
غزل شماره 41: هغه ورځ د هجر غم لره سزا شوم
غزل شماره 42: چیرته ولاړه هغه ښه مین یاران
غزل شماره 43: یاره راشه په یوه وطن ما وا کړو
غزل شماره 44: هجره څه خو فرصت را زړه مې پاره شه
غزل شماره 45: راشه مه کړه اې خاطره جګې جګې
غزل شماره 46: مهرګان سحر پیدا که یې هنر که
غزل شماره 47: د صفي اولاده مټ کاڼۍ یکباره
غزل شماره 48: چې دې مینه په زړه ډېره د دنیا ده
غزل شماره 49: مرده دل دې حیات مومي له ګفتاره
غزل شماره 50: چاپيره زلفې زندۍ مخ دې ګلذار شه
غزل شماره 51: ستا مسکن جبل د روه په ما عسل شه
غزل شماره 52: د هنر بحر چې تا لیده سراب شه
غزل شماره 53: بیا دا څه حسن په برخه د جهان شه
غزل شماره 54: غمه لرې په ګریز درومه له ما نه
غزل شماره 55: زمکې سر واهه په لاسو له دورانه
غزل شماره 56: قاصد راغی د وطن په زر کروهونه
غزل شماره 57: دانا ځکه د جهان له کاره سرد وي
غزل شماره 58: سراسر واړه له څيرمې کاذبان دي
غزل شماره 59: جدايي له یاره یو نفس ماتم دی
غزل شماره 60: د دنیا منزل مې ولید مختصر دی
غزل شماره 61: زړه حیران په دا سودا کې سراسر دی
غزل شماره 62: سوز لکه په زړه دی د سر سترګو مې ژړلی
غزل شماره 63: مئین زړه له هره خیاله رمیده شي
غزل شماره 64: یار هر ګوره له ما لرې په هوا دی
غزل شماره 65: تورې سترګې دې نهیب کا ښېوه ګرې
غزل شماره 66: د فرقت په لوګي تور ځکه بلبل وي
غزل شماره 67: نهایت دې کور په کور خاورې خورې شوې
غزل شماره 68: که په عدل خپل بشر و ته نظر کړې
غزل شماره 69: په هر لور دې د هوس زین کړی ګُرنګ دی
غزل شماره 70: زاڼې ته چې په هوا نری چغار کړې
غزل شماره 71: چې قدرته همېشه دې حضر سپر کړې
غزل شماره 72: زړه مې ځکه همېشه په ژړا سر دی
غزل شماره 73: چې لیدلی یې په سترګو زما یار دی
غزل شماره 74: منقلب د حال که نه لاس د قضا دی
غزل شماره 75: چې ریاض یې پیدا کړی د دنیا دی
غزل شماره 76: چې ریاض یې پیدا کړی د دنیا دی
غزل شماره 77: د مردانو بډایي علم و هنر دی
غزل شماره 78: چې ریاض یې پیدا کړی د دنیا دی
غزل شماره 79: ملال مه لره خاطر که وار دی دی
غزل شماره 80: زړه مې ځکه د ښادۍ په سیند شنا کا
غزل شماره 81: تورې سترګې یې بیا څه ګوره بدعت کا
غزل شماره 82: چې په ناز دلبره سم سروه قامت کا
غزل شماره 83: چې دلبره په عاشق مهرباني کا
غزل شماره 84: پري رویه چې پیدا حسن زیبا کا
غزل شماره 85: د خوښۍ په ملک همېش هغه طرب کا
غزل شماره 86: چې زلفین یې په مخ خم د مښک و ناب کا
غزل شماره 87: په ښه مخ چې ول د تورو زلفو مات کا
غزل شماره 88: هغه څوک چې له زړه لرې بیخ د از کا
غزل شماره 89: صبا شم له زلفو پټ د مستې ماه کا
غزل شماره 90: چې مهره په تخته جوړه د جمال کا
غزل شماره 91: زړه مې تل په هغه مخ پسې فغان کا
غزل شماره 92: د بهار په ګلو سیر چې مسته شا کا
غزل شماره 93: عاشقان به هرګز پرېنږدي جناب ستا
غزل شماره 94: زړه چې یاد د هغه تېر عمر نوبت کا
غزل شماره 95: په خپله رای د هر مهم فیصل قضا کا
غزل شماره 96: هر ساعت یې خاطر نوی نوی خیال کا
غزل شماره 97: دل شده همه بدر شول سناسیان ستا
غزل شماره 98: چې خم خم په عارض زاء و لام و فاء کا
غزل شماره 99: باد دې یاد په هغه یار زما سلام کا
غزل شماره 100: په ګوهرو عاشقان ډکې کیسې کا
غزل شماره 101: په رنجو چې الوده جوړه اهو کا
غزل شماره 102: چې زري اودنې په سر کمیس سالو کا
غزل شماره 103: که مې کسی دلبر ځای د کفِ پای کا
غزل شماره 104: هغه څوک چې د فاني دنیا اسرې کا
غزل شماره 105: رب دې ورک اتشین ژغ د دې سرنا کا
غزل شماره 106: په زیور چې ډېره مینه هر دلبر کا
غزل شماره 107: فلک تېغ د کین او ښکلې دې هجا کا
غزل شماره 108: چې یې زړه د ډېر عالم قتل پسند کا
غزل شماره 109: ناز لایق د سویو نه ځکه نیاز کا
غزل شماره 110: چې اغاز د زړونو بند لره تدبیر کا
غزل شماره 111: له نقابه چې یې مخ ضیاء شروع کا
غزل شماره 112: په عارض ګورم زیبا مشکي نقط ستا
غزل شماره 113: چا چې ولیدو په یار باندې زما حب
غزل شماره 114: چې دایم دې وي له زړه سحر مصحوب
غزل شماره 115: کباب دل به مې تازه نه کا شراب
غزل شماره 116: ډېر مې ولیده ملوکې د ګلزار زیب
غزل شماره 117: چې یې ولیده دلبره ستا ښایست
غزل شماره 118: راشه راشه یوځل ودره مخ راته
غزل شماره 119: مخ یې هومره د کتوني کا نظر تت
غزل شماره 120: د مخ زیب یې نقاب لرې کړو دلبر ته
غزل شماره 121: که یې اولږي په مخ د نسیم ګُتې
غزل شماره 122: عجب شور په زمکه ښکلو کړ احداث
غزل شماره 123: چې مې یار په ملک د حسن شو مبعوث
غزل شماره 124: زه که وکړم ستا له جوره شاغیاث
غزل شماره 125: چې په ملک د حسن ستا په سر دی تاج
غزل شماره 126: تا چې مات کړو سر د زلفو په رخسار کج
غزل شماره 127: په دنیا به هسې نه وي څوک سبک روح
غزل شماره 128: نن ظاهر که له نقابه خاکي ماه یوح
غزل شماره 129: و خالق ته چې څوک کا سحر الحاح
غزل شماره 130: چې د شپې په لمن څوک وکا الحاح
غزل شماره 131: په دربار دې یې هغه ګرځي ګستاخ
غزل شماره 132: څک چې وویني دلبره ستا انور مخ
غزل شماره 133: چې د زړه سر مې وطن کړو د اشنا درد
غزل شماره 134: یا بیجن وه د هغه چاه په غم بند
غزل شماره 135: زړه چې وکړو ستا د زلفو خم پیوند
غزل شماره 136: لکه هجر که زما په زړه بنیاد
غزل شماره 137: عمر څه شکل ګړندی لاړ لکه باد
غزل شماره 138: چې یې ساز کړو په عذارو تور معاذ
غزل شماره 139: څو شفقت لري اشنا ستا التذاذ
غزل شماره 140: لکه زه یم ستا په در کې تل ملاذ
غزل شماره 141: مکان ځکه په جهان که غر معاذ
غزل شماره 142: که پیدا کړې د نقره ؤ په عربر لمر
غزل شماره 143: ما چې ولیده په مخ د مستې شا نور
غزل شماره 144: هرګز مه شړه له دره مشتاقان نور
غزل شماره 145: چې قرار مې د عشق وکه بدل مه شه دا قرار نور
غزل شماره 146: چې لذت د جوړه لبو دی د یار خوږ
غزل شماره 147: تا چې سر کړو د زفینو په عذار کوږ
غزل شماره 148: ستا له مینې به زړه کله شي زما بس
غزل شماره 149: د سپین مخ ضیاء یې حسن کړو د ماه بس
غزل شماره 150: لکه تا ته عاشق سپک دی تر هلک خس
غزل شماره 151: ستا په مینه هرګز مه شه مبتلا کس
غزل شماره 152: چې په زړه باندې مې عشق جوړ که اساس
غزل شماره 153: روان نه وی زه د عشق په کوڅه کاش
غزل شماره 154: څه خوا وګورئ سړیو دا فاتِر کیش
غزل شماره 155: یار ته ځکه ما په مینه که خپل سر پېش
غزل شماره 156: په عاشق دې سنګینه زړه مهربان شه
غزل شماره 157: یار مې حسن د مخ کوت په اینه کښ
غزل شماره 158: عشق دې هسې شورش کا زما په زړه کښ
غزل شماره 159: ذات د وصل هرګز نشته په جهان کښ
غزل شماره 160: ښایسته وفادار نشته په زمن کښ
غزل شماره 161: ستا د مخ په څېر ګل نشته په ګلشن کښ
غزل شماره 162: بهاري میلمانه راغله په چمن کښ
غزل شماره 163: دا ګناه بې شکه وینم په خپل من کښ
غزل شماره 164: هسې پروت دی غم د عشق زما په زړه کښ
غزل شماره 165: څو زما په زړه نازل شه ستا اخلاص
غزل شماره 166: په خدمت کې ستا چې زه لرم اخلاص
غزل شماره 167: څو مې شوی دی له یاره انقراض
غزل شماره 168: چې څرګند شي په ښه مخ د شاه بیاض
غزل شماره 169: چې مې ولیده په مخ باندې د یار خط
غزل شماره 170: چې مې زړه وکړ په مخ د یار هبوط
غزل شماره 171: چې یې نوم شی د زبان په سر ملفوظ
غزل شماره 172: که هر څو راسره یار کاندي اغلاظ
غزل شماره 173: لکه زه یم ستا د عشق په غم محظوظ
غزل شماره 174: په بساط کې چې څه شته زما متاع
غزل شماره 175: چې فروغ لري د مخ لکه چراغ
غزل شماره 176: نن بهار دی د فاف کیده په کف دف
غزل شماره 177: هرګز سور نه کا حنا هرګز د چا کف
غزل شماره 178: چې یې جوړ که چاپیره خط تر عذار صف
غزل شماره 179: که اصغا کاندي په غوږو د اشعار واف
غزل شماره 180: د زړه سر مې بیداد هجر شګاف
غزل شماره 181: لکه زه یم ستا دیدن و ته مشتاق
غزل شماره 182: بیا قیامت نوی نازل شه په مشتاق
غزل شماره 183: که نزول دې په زړه وکه د مولا عشق
غزل شماره 184: هومره نه وه د وامق او د عذرا عشق
غزل شماره 185: هغه دم چې هویدا که کردګار عشق
غزل شماره 186: چې خوږ عمر یې زما په نامه باد ک
غزل شماره 187: دا والا دې له درګاهه ولې دور ک
غزل شماره 188: راز مې هله هویدا د عشق مذکور ک
غزل شماره 189: په جبین دې تیر و بیر د غم اوربل ک
غزل شماره 190: سوسني څادر په سر قمیص دې سور ک
غزل شماره 191: معرا دې له ردا همال د هور ک
غزل شماره 192: هغه تللي یاران نه راغله لارغه شول
غزل شماره 193: د بهار په موسم ږده په اوربل ګل تل
غزل شماره 194: نه په باغ کې وي موجونه د ګلزار تل
غزل شماره 195: که خزان کړ پرون دور د ګلزار بل
غزل شماره 196: په دنیا به تر تا نه وي جفاکار بل
غزل شماره 197: نه به ستا په مخ قایم وي دا جمال تل
غزل شماره 198: ما پېشکش کړو درته واړه سر و مال خپل
غزل شماره 199: چې مې ولیده دلبرې ستا جمال
غزل شماره 200: که پکار زما د یار وي د دنیا مال
غزل شماره 201: که دې تل په در ولاړ وی جلادان سل
غزل شماره 202: پرون هر غم و ښادي چې په ما تېر شول
غزل شماره 203: همېشه د یار په مخ پسې رنځور یم
غزل شماره 204: چې ژړا مې خلق نه اوري زه څه کړم
غزل شماره 205: هغه دم چې د هجران له دوکه اه کړم
غزل شماره 206: چې د زړه له دسته وا د فکر باز کړم
غزل شماره 207: یو د عشق په کار صادق لکه وامق یم
غزل شماره 208: نن په مخ د زمکې زه لوی ګنهګار یم
غزل شماره 209: یاره ستا په نظر سپک تر یوه کک یم
غزل شماره 210: څو د یار د مستو سترګو نه جدا یم
غزل شماره 211: ته له حاله خبر نه یې هجر دې زوړ کړم
غزل شماره 212: د ګردون له کږو کله په دا غم یم
غزل شماره 213: ما چې ولیده دلبرې جبین ستا سپین
غزل شماره 214: څو لیده شي په ظاهر رنګ د فلک شین
غزل شماره 215: زړونه غواړه البته د عاشقانُ
غزل شماره 216: ولید مه شه هرګز مخ د ګلرخانُ
غزل شماره 217: یاره راشه حال د تېر دور بیان کړو
غزل شماره 218: یاره راشه له عالمه تن کنار کړو
غزل شماره 219: بیا یې تاو ورکه په قصد د زلفو څړګو
غزل شماره 220: ترې فنا چې د دین کار کاڼی د وروستو
غزل شماره 221: زه او یار سره چې لرې په ظاهر یو
غزل شماره 222: مقیشي څادر یې واغوست په جالیو
غزل شماره 223: برایه غمان راغلي د هجران وو
غزل شماره 224: زیب یې هسې زړونه غوڅ کا د سړیو
غزل شماره 225: په ټیکه کې د صنم جوړه هیرا وو
غزل شماره 226: وخت د نوبهار دی چمن زیب لري په ګلو
غزل شماره 227: چې لرت مې هویدا شه د خبرو
غزل شماره 228: هر نفس اورم په غوږو د مرګ غاو
غزل شماره 229: مه کړه مه کړه له ما مه درومه دلداره
غزل شماره 230: مه کړه مه کړه دا رداله مهره دور کړه
غزل شماره 231: د حسرت په اور مې ډک همه ګوګل شه
غزل شماره 232: هغه زوی د نیسان راغله چمن ته
غزل شماره 233: د چمن اولاده عید مو مبارک شه
غزل شماره 234: چمن بیا ځوان شه زلمیو مبارک شه
غزل شماره 235: چې یې نه مخ له ازله په بهبود وه
غزل شماره 236: چې صبا پرې حمله وکړه زما سخ شه
غزل شماره 237: ما وې زړه د شباب وار مثال په څه وه
غزل شماره 238: هیڅ خبر نه یم له خپله سرنوشته
غزل شماره 239: جګي جګي یو ځل بیا راشه اقباله
غزل شماره 240: لکه ماته شوه درازه د احزان شپه
غزل شماره 241: زه به څرنګ برخوردار شمه له بخته
غزل شماره 242: د ښه مخ ضیاء دې پس کړو مهر و ماه
غزل شماره 243: چا به ورنکړو دا زیب په ډېره مرسته
غزل شماره 244: برایه مخ راښکاره د هغه ګل شه
غزل شماره 245: چې دې کېښول په ښه مخ د زلفو ولونه
غزل شماره 246: که د حسن جونو نه درلې ګنجونه
غزل شماره 247: په ښه مخ یې څڼې نکړې کجکونه
غزل شماره 248: ته به څو پایې زنده په دا ویجاړه
غزل شماره 249: که هر څو مې د خاطر مینه په تا ده
غزل شماره 250: نن غوغا وینم په ده قیام قیامت شه
غزل شماره 251: برایه مې په زړه میشت غم د دلبر وه
غزل شماره 252: د شفق سرخي په شام ده ګوناګونه
غزل شماره 253: بړ بړ راغی هغه یار چې مې پکار وه
غزل شماره 254: ښه زمان وه د شباب لکه باد تېر شه
غزل شماره 255: په خاطر مې ستا د هجر بیماري ده
غزل شماره 256: د یار نوم چې تل په ژبه ګرځومه
غزل شماره 257: چاپیره زلفینې دام مخ دې ګلزار شه
غزل شماره 258: د سپين مخ جلا دې هسکه تر سما ده
غزل شماره 259: هر زنده چې په دا خونه د عذاب شته
غزل شماره 260: په ما مه کړه ملامت زړه مې فګار دی
غزل شماره 261: د مجنون د مینې دور اوس قضا دی
غزل شماره 262: هغه دم چې یار له ما سره قریب وي
غزل شماره 263: ساقي! جام کېږده په کف هنګام دمی دی
غزل شماره 264: زړه مې ډېر په دا وینا همېشه ښاد وي
غزل شماره 265: چې دې عشق ایښی زما په زړه بنیاد دی
غزل شماره 266: که ښه مخ و ته دې ګورم رشک د یوح دی
غزل شماره 267: په اندوه یې ولایت همېش فتور وي
غزل شماره 268: تورې سترګې دې نصیب کا ښېوه ګرې
غزل شماره 269: په ظاهر د فلک رنګ ګوره زرغون دی
غزل شماره 270: چې لیدلی مې د یار د مخ فروغ دی
غزل شماره 271: د دنیا خونه د باد په مخ ایرې دي
غزل شماره 272: چې یې نن فروغ د مخ رشک د چراغ دی
غزل شماره 273: دواړه شونډې دې په خوند وینم حلوا دي
غزل شماره 274: که نصیب بنده بند کړی په دکن دی
غزل شماره 275: هر بشر چې سور د عقل په سمند وي
غزل شماره 276: غره مه شه په وصال پسې بېلتون دی
غزل شماره 277: چې پیدا په دا فنا هغه څهرې شوې
غزل شماره 278: په دا څو دمه حیات که مې یار یار وي
غزل شماره 279: د مئین له زلفو بوی راوړی باد دی
غزل شماره 280: څو مې ایښی په خاطر د هجران بار دی
غزل شماره 281: په دنیا کې عجب څيز وايي هجران دی
غزل شماره 282: هغه یار چې یې مخ رشک د مهر و ماه دی
غزل شماره 283: هومره څه لره عاشقه په ازار یې
غزل شماره 284: هغه زړه چې په اشنا پسې خوږیږي
غزل شماره 285: دا چې وایم باور وکړه واړه درد دی
غزل شماره 286: طالبان د دنیا واړه کودکان دي
غزل شماره 287: پسران د ادم واړه غریبان دي
غزل شماره 288: چې لیده شي په دیدو کې عمر دا دی
غزل شماره 289: مخ یې هسې د خالق په قدرت صاف دی
غزل شماره 290: د شاعر شعر یې اور و ته علف دی
غزل شماره 291: د هر چا چې په نصیب د ښادۍ وار شي
غزل شماره 292: طلب کاڼۍ د نیکۍ وار د طلب دی
غزل شماره 293: دریغه دریغه بیچاره عاشق ذباب وی
غزل شماره 294: په دنیا د هغو زړه دایم کباب وي
غزل شماره 295: په څو قومه باور مه کوه ټګان دي
غزل شماره 296: له چشمانو دې پور وړی سُکر مل دی
غزل شماره 297: له وفا ښایست په څه هسې ازار دی
غزل شماره 298: چې د مانګ لړۍ دې جوړه په جاده شي
غزل شماره 299: په رخسار دې حبشي جوړۍ جوړۍ دي
غزل شماره 300: تر ټیکه دې لروبر کله لالۍ دي
غزل شماره 301: ستا له خطه را معلوم مهر دې سوړ دی
غزل شماره 302: مئین ځکه ستا له دیده شوریده شي
غزل شماره 303: چې تر زړه مې د ګربت لښکر چاپير شي
غزل شماره 304: چې په لار یې د وحدت ایښی قدم دی
غزل شماره 305: له رندۍ مې متقي په زړه زهیر دی
غزل شماره 306: زړه مې بس د یار کتو ته انتظار دی
غزل شماره 307: که دې غم هسې لوګی لکه د اور وی
غزل شماره 308: سر یې تل دې تا په تل لکه حنظل شي
غزل شماره 309: هسې شور مې محبت کړی په من دی
غزل شماره 310: تاو د هجر پوشیده هسې په زړه ځي
غزل شماره 311: چې په زړه یې ستا د شوق لمبه تاب شي
غزل شماره 312: د عاشق چې په وصال د یار نوبت وي
غزل شماره 313: همېشه فلک لیده لکه دریاب شي
غزل شماره 314: باور مه کاڼۍ غلطو تش سراب دی
غزل شماره 315: که په یار کې تاثیر څه خو د وفا وي
غزل شماره 316: د هجران له ډېره غمه مې زړه چوي
غزل شماره 317: چې د شک له زنګه پاک خاطر د مرد وي
غزل شماره 318: چې ګهې ګهې رایاد عمر غه تېر شي