همېشه فلک لیده لکه دریاب شي

شبانه قمر نما په ورځ افتاب شي

په اسرار یې ته خبر نه یې دلبره

ماه و لمر ولې جلا په شنه قباب شي

هر صورت چې مخامخ شي و اوبو ته

ائینه یې د شبیهه قعر د اب شي

نه به نوم د مهر وه د مهتابې

د مخ شکل دې سورج کله مهتاب شي

په سبزه دریا دې مخ هسې جلوه کا

لکه مهر مه نما په شنه تالاب شي

په فلک ګنډه هاله وکا پروونی

کرن پهول چې دې له غوږ ونه په تاب شي

د رستم لینده ګردون په اوږه کیدي

غوټیالۍ چې ترې بیسره تر نقاب شي

تل عشاق په جور وژني خود پرستې

صف باڼه د اور چړې سترګې قصاب شي

لمر په ښاخ د مښکو وا کا بهارونه

چې دې زلفې په عذارو پیچ و تاب شي

د زیور در یې چې تاب وکا مهجوره

شین فلک په شپه ګلونه د سیماب شي