چې د مانګ لړۍ دې جوړه په جاده شي

تر زینت یې د فلک جاده ساده شي

صفا مخ دې نژدې نه ګورم له ترسه

چرې نه د بڼو سایې پرې خاریده شي

ستا د چشمو سکر نه بښي مئین ته

که باده همېشه څښله په باده شي

هغه دم په ما شیرین وي تر بهشته

چې دا خاورې ستا د غولي و ساده شي

که ساعت دې له درباره کناره شم

راته سل زره دوزخه اماده شی

د واعظ منع زما له ښکلو څه ده

لکه اور د پهش له دمه زیاده شي

هغه زړه چې مبتلا وي په دلبرو

نوره هیره د هوښيارو قایده شي

نام و ننګ یې محبت له سره بېل کا

که اسیر یې په دامونو شهزاده شي

د هجري شرف تر دا په جهان نشته

که تر څټ یې مار د زلفو قلاده شي