که خزان کړ پرون دور د ګلزار بل

له نیسانه زمکې اوزوو ګل بهار بل

په رنګ رنګ د زمکې مخ نسیم نګار که

هم یې شین خلعت په تن که د کهسار بل

د کهنه ختو وار تیر نن مهیا کړه

یزدي بل یکتهي بله هم دستار بل

په ښایست مغروره مه اوسه بې غمه

البته به دور پېښ کا صبا وار بل

نن ایام د ګل و مل همېش اغونده

بل زیور بله جوړه د دُروهار بل

د مدت زخمونه نن په زړو زاړه شول

نوی داغ په هر چا کیږده هم نګار بل

ستا د زلفو غم خوړلی نه رغیږي

تر دا سم نه لري ډېر په جهان مار بل

په یو تار به یې فګار د زړه درز نشي

مستي ورکړه و عاشق د زلفو تار بل

هجري نن تماشه ګوره چې فرصت دی

زمانه به درته پېښ کا صبا کار بل