د بهار په موسم ږده په اوربل ګل تل

هرګز نه وي زیب د ګلو په اوربل تل

په اوربل په زلفو هله ته نازېږه

که پوهېږې چې به وي په دنیا جل تل

دا بهار قایم په هیچا دایم نه وي

په فلیلو یې لره دواړه کا کل تل

لوی دولت ګڼه باده په خیز د ګلو

موجود کله په دنیا وي ګل و مل تل

په هر چا چې لښکر کوز د محبت شي

له غمونو یې صورت وي په زلزل تل

د عشق غم دې ډېر عالم ته و بالا کا

خو دې ته یې ښایسته په دور تل تل

که دوران له یاره نه وي جدا کړی

هجري تا به ولې میش د خټک دل تل

عالم نوره دعا کا زه هسې وایم

چې د مخ حریف دې مه وه هرګز بل تل

بې وصاله دې خوب څشکل کړم دلبرې

چې هجران راپسې کړی وي مغل تل

د زینت زکواة دیدن دی راکوه یې

زیاتي نه په هره ورځ کې ځله شل تل

که بلا یې په بدلې له تا جار ووځي

د هجري غوندې دې ځار شه زر و سل تل