مخ یې هسې د خالق په قدرت صاف دی

چې یې کړی تر قمر د تیري لاف دی

په صفحه یې د سپین مخ زلفې کږې کړې

هر یو خم یې مشخص د مښکو کاف دی

د قد مثل یې الف د خولې یې نون شه

د کاکل رنګ یې مثال په سر د قاف دی

باد یې وبی د زلفو وړه خلقو د رود وې

ما وې چا کره پاره د نافو ناف دی

ښی او کیڼ یې تورې زلفې په مخ زانګي

هر ساعت یې په عشاقو اعتصاف دی

د کردار جزا به ورکړه عاشقانو

ولې جرم یې د شاه په روی معاف دی

هرګز تېر د بل دلبر په کوڅه نه یم

چې مې کړی د اشنا د در طواف دی

همېشه یې د جناب په خاورو رغړم

هم هغه زما بستر هم مې لحاف دی

ځنې ځنې راست عاشق لکه وامق وي

د عشق لاف اکثر وګړي په ګذاف دی

چې هجري اغاز د شعر ګفتګوی کړ

زرخرید یې د ګفتار د چمن واف دی