د خوښۍ په ملک همېش هغه طرب کا

چې تر شا مینه د جاه او د منصب کا

د مطلب ناوې به ووینې څرګنده

چې له ازه منقلب د زړه جلب کا

د هیچا برخه په زور چا خپله نکړه

جاهل ولې بېهوده شور و شغب کا

نهایت به مشرف په خپل مراد شي

هر سړی چې په اخلاص د کار طلب کا

نیک و بد په ازل کښلي د هر چا دي

اوس چې برخه ورکوي بهانه سبب کا

عقل سل هنره کا همه باطل شي

په خلاق د عقل کیږي هر چې رب کا

د انسان شرف موقوف په زینت نه دی

هغه کس سړی باله شي چې ادب کا

عاقلان د زړه مطلب له ګنده مومي

نادان فخر په زربفت او په قصب کا

سزاوار د ښه مجلس هغه بشر دی

چې نګاه له بېهوده ویلو لب کا

هجري زړه په هیچا مه سپاره که پوی یې

نن یاران اشنايي واړه په مطلب کا