اشرف خان هجري
عمر څه شکل ګړندی لاړ لکه باد
بلکې نه لرم تېز باد هسې په یاد
د شباب حسن پیرۍ همه تاراج که
له ستمه یې په چا وکړم فریاد
غم ده جر مبرا کړم له فریاده
کشکې زه وی په خلقت کې یو جهاد
پس ترخو دې عیش راونیو فلکه!
لا به کله خواږه راکړي د مراد
په هر چا چې زخم ږدي مرهم پرې کېدې
چیرې نه چې په ما هېر کړي خپل معتاد
کله بخت سپهر هسې کج و کور کا
لکه ړوند شي په خطا د کاتب صاد
بې موسمه ونه کله مېوه کاندي
هر مهم هسې موقوف دی په میعاد
ګویا ما رڼا هرګز لیدلې نه وه
درست دکن راباندې هجر که سواد
چې لانه دې د فرقت اندوه خوړلې
هجري زړه دې بس متین دی تر فولاد