هغه یار چې یې مخ رشک د مهر و ماه دی

په ذقن یې اوس ښکاره د خط سیاه دی

تورې زلفې یې زندۍ زړونه پرې نیسي

د هوش بند لره یې جوړ د ذقن چاه دی

د بیسر ګوهر یې تاخت لره تل ښوري

خال یې لا په چا زړه سوی نه کا جانکاه دی

د جهان دلبر یې واړه نوکران دي

نن زما په یار قایم د حسن ګاه دی

که له جوره یې فریاد کړم وايي چپ شه

ورځ د زړه ده د عاشق دا یې بیګاه دی

چې طلب د بوسې کړم وعده صبا کا

زه تر کومه پسې ځم عمر کوتاه دی

یاره نور برات د کار په وعده مه کړه

ورځ د عمر په اخر شوله بیګاه دی

لکه ته په تخت د عمر بډای کړې

ستا اشنا هم په جهان د نظم شاه دی

د وصال په توره سر د هجران غوڅ شه

همېشه د دې دولت هجر بدخواه دی

راشه راشه د دین ارمان به یوسې

د هجري صورت سوار په اس د ساه دی