وخت د نوبهار دی چمن زیب لري په ګلو

په مخ د ښایسته و زینت بل او که سنبلو

مخ د زمکې واړه مخملي شه سر له سره

دلبرو له عشرته نظام نوکه د کاکلو

پټ سبب د عیش یې جام په کف که غمزده ته

لب چې یې بوسه کا په قهقهه ښیښې د مُلو

قل یې اشاره باده اخله چې غم قل کا

غم په غم اخته کړه زلفې نیسه په منګلو

نن منزل یې باغ تکل د تلو لري ګلونه

ځار یې په کتو شه کال به وکا په راتللو

فرقت له وصله لرې هر ګز نه ګرځي په دور

تل ګلونه نه وي پرې غوغا کاڼۍ بلبلو

که تل په حدیقه وي له بلبلو به ګل ولې

لارې لارې څيرې لمن ګرځي تل تر تلو

ارمان د عاشقانو په وصال د نظر نشي

هر وېښته بینا که و ښه مخ ته په کتلو

سترګې د مئینو چې منظور دي په دیدن شي

ګم هغه باڼه شه چې جرأت کا په ځنبلو

ژغ د جرس کیږي چچلا دی بې خبره

مټ په رخصت بویه مکانه د تغافلو

ندم په تېرو چارو ثمر نه لري خټکه!

دم چې ګذشته شي پیره نه کا په ژړلو