ستا د مخ په څېر ګل نشته په ګلشن کښ

که هر څو یې ځير ځير ګورم په چمن کښ

شاید وي په هغه ملک دا هسې جونه

ګڼه نشته ستا حریفه په زمن کښ

ښایسته به یې نور لاف د حسن نه کا

که د مخ بریښنا دې وشي په ختن کښ

تل به ما غوندې همیش په قرار نه وه

که مې یار غوندې جمال وي په دمن کښ

د کندو زور به هر ګز ورپاتې نه وه

که زما په دود اتش وي په کوه کن کښ

د بڼو په تیر دې مات کړه دړې وړې

ځان مې نغښتی وه د صبر په جوشن کښ

ما چې بوی د تورو زلفو تجربه کړ

هرګز نشته هسې بوی په یاسمن کښ

په ګلشن کې به شاه دی وه تر ابده 

که لږ شان یې د خوبۍ وی په سوسن کښ

ما خټک غوندې هزار پکې پراته دي

خدای یې هسې کوهی ساز کړ په ذقن کښ