ما پېشکش کړو درته واړه سر و مال خپل

له نقابه تا ښکاره نکړو جمال خپل

ستا د مخ انوار غماز ملک یې خبر کړ

ته که هر څو پټوې د زیب اقبال خپل

یو ځل لار له مهره را په خپل خلوت کې

چې ظاهر کړم په وحدت کې د زړه حال خبل

په خواره جال صیاد نه نیسي مرغونه

خمیده لره په مخ د زړونو جال خپل

د ناهید په طالع وزووې له موره

ځکه تا کړو په دنیا د زیب کمال خپل

ستا باور که د بنده په وینا نشته

په توریت کا مسخص درود و کال خپل

ستا باڼه وروځې کمی په وژلو نه کا

له مدده یې نګاه لري شین خال خپل

سپاندې تل لوګي کوه د مخ په لوري

که له بدو سترګو نه غواړي زوال خپل

ډېر دې وریت کړ خوار هجري په اور د هجر

اوس یې ونمانځه دلبره په وصال خپل