روان نه وی زه د عشق په کوڅه کاش

تل په منع اشارت کا وعظ تاش

عجب ځڼې یې پیدا کړو عشق یې نوم کړ

په صفحه د روزګار بیچون نقاش

ښه عذار یې مصفا تر لاله ګل دی

پرې یې جوړ که ښایسته د مښکو ماش

صد جفا راسره کا وفا مې ګوره

ما هرګز نه که یو راز د مینې فاش

په حیات دې له درباره تلونی نه یم

پس له مرګه مې ور مه کړه چا ته لاش

کشکې نه وی ما د عشق شهر لیدلی

په بلا مې الوده که خپل معاش

د وصال امید په لاس یې د عیش راکه

که یې هسې تر خوله ووتې چه باش

نیک و بد په ازل لیک نن یې ظهور دی

دامن چا د مراد ونیو په تالاش

که طلب په کوشش کړې د نعمتونو

په ډېر آز به حاصل نشي یو خشخاش

د خورشید پایه د حسن کمه نه که

که رونق و ته یې نه ګورې خفاش

د هجري ویل عزیز په سخن سنجو

د اشعار قدر یې څه لري اوباش