څو د یار د مستو سترګو نه جدا یم

لاهو کړی د حیرت خوني دریا یم

د ځیګر وینې مې وخوړې غمونو

مرګه جګي جګي راشه اوس رضا یم

که زما په خون مئین یې نن دې وار دی

د یار غم مې صبا وژني درته وایم

د کفن حاجت یې نشته شهیدان دي

چې په تېغ د هجر مړه دي زه یې ګوا یم

په هغو د هجران څه چې یار یې نه وي

زه یې ځکه په اور وسم چې اشنا یم

د وصال خوښي لا تنده تر صبا وه

له فراقه یې خسته په سالها یم

د هیچا زړه یې تر وزن لاندې مه شه

چې مې یار د هجر ولید په دعا یم

هر طرف چې نظر کیږي غم لیده شي

څو راپورې په ندۍ د نربدا یم

یا دکن د غم وطن ښادي یې نشته

لا په ما غمونو شپه کړه مبتلا یم

هر نفس په ما عاشور که یزیدانو

ګویا زه حسین د وخت په کربلا یم

د زړه سر مې سکه زد په یوه نام دی

که بتان د جهان مخ زه ورته شا یم

په ګفته مې د لباس مظنه مه کړه

په کږو زلفو سوګند که په دغا یم

دم په دم مې د جان نوم په ژبه ګرځي

زه هجري له بله ذکره مبرا یم

یادونه: د هجري د دېوان په یوه څنډه کې دا بیت هم د حاشیې غوندې لیکل شوی چې: ( زه په بند د اورنګ نه یم چې به خلاص شم ـــ بندي کړی شیخ رحمکار زیړي کاکا یم)