په زیور چې ډېره مینه هر دلبر کا

د ښایست سره کومک زر و ګوهر کا

بل مطلب یې هرګز نه وینم په سترګو

مګر دا چې ملک د زړه زیر و زبر کا

تقصیر کله په لوټ کا حسن د ښکلیو

چې زیور بېهوده مخ سره لښکر کا

چې د مخ سپاه یې تاخت کا په هر لوري

کبود خال په سر روان لکه رهبر کا

د قضا کاتب یې مد کوږ کا د وروځو

د حیرت لاس ربوده ځينې مستر کا

چې په تاخت د زړه د ښار صرفه کاندي

په زرګر دوباره ساز هغه زیور کا

د جنګیانو توره نه وي بې صیقله

سور بلاق یې تل صفا ځکه زرګر کا

د وطن عیش و هوا به مې هېر نشي

بیجاپور که راته ډک همه په زر کا

یو هجري د هجر غم تر لمن ونیو

نور همه د یار په وصل تل اختر کا