په خپله رای د هر مهم فیصل قضا کا

نه د چا په صلا کار نه یې رضا کا

څو کارونه زیر زبر کا د عالمو

هم یې زر سره پیوند په حکمت بیا کا

په یو دم په یو نفس په یو لحظه کې

دګرګون واړه کارونه د دنیا کا

د مراد په مونده خوښ کا څو وګړي

هم په زړه د ډېرو ماته تمنا کا

ډېر خرم کا د وصال په مجلسونو

ډېر د وصل له خوښۍ په زور جدا کا

څه د ګور په خوله کې ورکاندي بې وسه

څه د مور له نسه نوی هویدا کا

شهریار له تخته کوز ولې په زمکه

په سریر باندې قایم د ملک ګدا کا

بې زواله عیش هیچا ته موجود نه شه

څو د درونه په خاکي زمکه سما کا

خپله برخه هله وژاړه فقیره!

که دولت همیش یاري د امرا کا

نه باقي وي تل دبدب د امیرانو

نه به فخر په شوکت د ملک بادشا کا

هغه څوک چې په اسرار د قضا پوی شي

که عالم ته و بالا ویني خندا کا

د انکار ژبه خوندي کا له خبیثه

بې حاصله حکایت په ناروا کا

خټک ناست په بیجاپور مهر په لبو

بازیګر فلک د لوبو تماشا کا

په اواز یې غوږ لرئ د روه بلبلو

په دکن د حال قیصه هجري طوطا کا