د سپين مخ جلا دې هسکه تر سما ده

له جلا دې حاصل کړی لمر ضیا ده

لمر دې نور له نوره مومي دی له ګوتې

تر لمر ځکه مجلا د شصت بریښنا ده

د مړوند په شغله زړه په زلزله کړې

دا روش چې توره کا شاګرده ستا ده

مخ او زنه دې د څه سره مخی کړم

چې تر ګل ډېره هغه زیبا صفا ده

چې هیڅ ډار له مرګه نه کا عاشقان دي

چې یې ډېر په کوهي ډوب زنه د شا ده

که یې سترګې اماده و جنګ ته نه دي

په تِرکښ یې لینده پاس څه مدعا ده

اژدها یې نګهبان مخ یې بهار دی

لاس چې ګل لره وروړي زهره د چا ده

چې جفا په وفا کاندي خوی د شاه دی

چې وفا کا په جفا مینه زما ده

و اوربل دې بل که اور په عاشقانو

د ده هم ځکه اخر خونه بیدیا ده

اوربل تور له اصله کله وه خټکه

له اهونو یې حاصله دا سودا ده