ساقي! جام کېږده په کف هنګام دمی دی

مطرب ساز ځکه په لاس کړو چې پسرلی دی

چې په ښي لاس یې نن زلفې په کیڼ جام دی

هم هغه ثاني کسری حریف د کی دی

دا زمان همېشه یار د هیچا نه وي

په ارمان همېشه یار د هیچا نه وي

په ارمان ځينې تېر شوی هر سړی دی

چې مې نن په خلوت راشي ځان وژاړي

که په تن خسرو د هند وي که یې زوی دی

زه لاله غوندې خام نه یم په هجران کې

چې په لاس کې مې نیولی د زړه کی دی

په دروان د یار د حسن حریف نشته

ګل چې لاف د همسرۍ کا لېونی دی

په عارض باندې یې خال دی چې یې وینم

که په مهر څاڅکي توی د مښکو خوی دی

د خورشید ګلونه جوړ پکې لیده شي

په هر ځای چې یې د مښکو ښاخ سوری دی