اشرف خان هجري
له نقابه چې یې مخ ضیاء شروع کا
ته به وایې له مشرقه لمر طلوع کا
په ښه مخ یې شان د خال هسې کېده شي
ګویا مهر ته هندو سجده رکوع کا
د یار مخ که مهر نه دی راته وایه
زړه مې ولې نیلوفر غوندې رجوع کا
تورې سترګې یې چې سحر کا حیران یم
چې په یو نظر د دشتو شیر جزوع کا
په دربار د ښکلو کبر پاتې نشي
که بادشاه یې په در ورشي خضوع کا
زه له یاره په دا خوی شکر ګذار یم
چې رقیب غمازي کا همه مرفوع کا
مدت بویه چې شاعر هسې پیدا شي
چې ویل هجري خټک غوندې مطبوع کا