که هر څو مې د خاطر مینه په تا ده

د هستۍ بهره یې نه وینم فنا ده

ستا دیدن به زما څشکله روزي شي

نه همېش په دور زه نه ستا بقا ده

د فرقت خونه پنبه د باد په مخ شه

له جفا یې په عالم ګډه غوغا ده

دوه مئین به سره پرېنږدي په رب ګو

د بقا اندېشه مه کړه ناروا ده

چې هوس په یارۍ کا لاهه یې څه ده

یو نفس په دیدن خوش تل یې ژړا ده

ځکه غم د یار کوم قرار مې نشي

ما لیدلې د ګردون ډېره جفا ده

ما و یار به نهایت هسې جدا کا

لکه نن مجنون کجا چیرته لیلا ده

موړ به نشي په کشتن د عاشقانو

چې یې سعد په نس ډوب بلا سما ده

هر ستم چې فلک کا چاره مې نشته

په قیامت لمن د ده منګل زما ده

د فرقت له باره نن لکه لینده شوم

لا به څه شي د وصال طمعه صبا ده

یو ځل سترګې روبرو په هغه مخ کړئ

چې مې خونه د خاطر پسې تالا ده

صفا بوی یې له کومه نن په دکن راغی

سر په سر یې مښک و ناب همه هوا ده

باد د یار له زلفو شم راوړ و له روهه

که اصلي نافه عطارو کره وا ده

هجري تا په شکایت هجر بدنام کړو

اشنايي اور لګوي توره بلا ده