چې د زړه سر مې وطن کړو د اشنا درد

په دوا به هرګز نکړم بدل دا درد

د جهان خوشي مې ځکه پسې شا کړه

چې بهتر تر شکر لا ګڼم دې تا درد

هیڅ عاشق د عشق په زخم دارو نه ږدي

دوا سل ځله فدا تر دا زیبا درد

د هر څيز عشق له دله رمیده کا

په هر چا چې نزول وکا دا صفا درد

د وامق درد مې ثاني د الم نه وي

بل حریف به وي زما د درد د چا درد

غوږ به ونیسي مجنون راته په ګوتو

که سایه یې په کور وکاندي زما درد

ما د عشق په تله وزن د درد ولید

د هیچا به هومره نه وي په دنیا درد

یار په ملک راڅخه پاتې درد یې نه ځی

تر یار ډېر ګڼم بېشکه با وفا درد

د عشق درد تر دوا ما لره بهتر دی

هرګز مه شه د هجري له زړه جدا درد