ستا له خطه را معلوم مهر دې سوړ دی

چې زخمي په اوښکو نه سلامت جوړ دی

مندرج یې دواړه مخه په لیک نه دي

بل شاهد ندا کوي په لتا موړ دی

هیڅ نرمي دې په احوال د خسته نشي

زړه دې کاڼي په سینه کې لا اکوړ دی

چې نسبت مې په لباس کړې زهیریږم

په رښتیا ویل کوه که همه مروړ دی

که مهیط یې د غضب لا پرې رافت کړ

همېشه درته عاشق په اخلاص جوړ دی

په بها به د یار مخ څءنګ لیده شي

نه یې بیه ډېر لکونه نه کروړ دی

واړه غم راته اسان که هجر نه وی

منعدم شه په رښتیا بتر ترې کوړ دی

نادان زړهی ې د خټک په دکن غواړي

د بتانو وطن روه خاصه بتکوړ دی

زه هجري سیر په کومه سبزه وکړم

نظرګاه مې له فرقته همه روړ دی