چې یې نن فروغ د مخ رشک د چراغ دی

په اتش یې د عشق سر د زړونو داغ دی

نه یې رنګ و بو د مښک په زلفو لږي

نه یې ګل مثال په حسن د هیڅ باغ دی

چې یې سیال په دهر څوک د حسن نشته

تر ګردون یې ځکه هسک د سر دماغ دی

خال یې هسې په عراض باندې جلوه کا

ګویا چا ایښی په ګل وزر د زاغ دی

امتناع له میو نن مه کړه واعظه!

د بهار نسیم زر کړی مخ د راغ دی

زه یې څه شکل معطل په لاس کې پرېږدم

چې ساقي راته نیولی ډک ایاغ دی

ګردون نوی مخ په هر نفس پیدا کا

غنیمت ګڼه دا وار چې د فراغ دی

په ارمان وګړي تېر شو له جهانه

په هیڅ لوري یې اثر نه یې سوراغ دی

چې هر دم یې غم د یار په زړه څرخیږي

بیجاپور که همه ګل هجري ته کاغ دی