د بهار په ګلو سیر چې مسته شا کا

نوی داغ به د مئین په ځيګر بیا کا

عاشقان یې همیشه لري زخمونه

ناوکي باڼه یې ګوره تل وغا کا

تورې سترګې یې عادت لري د ترکو

په کاته مې د زړه کور همه تالا کا

په هر لور یې د زینت همسره نشته

چې د خیاله مخ څرګند کله قفا کا

ملغلرې یې په لعلو کې مخزون دي

شهریار به هسې ګنج کله پیدا کا

د شبنم غوټۍ په ګل دي اویزاندې

که یې دُر په بنا ګوشو کې ځأا کا

سجنجل یې چې د مخ برابري کړه

صیقلي یې په مالش ځکه سزا کا

چې یې باد د بدن شم په سجن ور وړي

د چمن دلبرې خوله په دا دعا کا

دا اسباب د حسن وږمې څخه نشته

چې یې مخ و ته مهتاب وايي خطا کا

تورې خاورې یې د در زما دارو دي

د دیدو علاج مې کله توتیا کا

په وصال به د هجري خاطر تازه شي

بیلتانه په زړه ویشتلی دی غوغا کا