اشرف خان هجري
دا چې وایم باور وکړه واړه درد دی
ګڼه زړه مې د اشعار له مینې فرد دی
زړه که غواړم موندی نشي په سینه کې
پرې توده هسې د یار د هجران ګرد دی
ما چې جور د هجران په سترګو ولید
د زړه سر مې د همه یار یو سرد دی
چې د عشق مارغه مې سیوری په سر وکړ
نور مې تن لکه هلال په ګونه زرد دی
ارایش د جهان هیڅ باور پرې مه کړه
چې یې دا زینت تر شا کړو هغه مرد دی
د دونهې ملنګه خانده لار دغه ده
بېهوده خسرو غره په تاج و جرد دی
ملک په ملک ښار په ښار هجري بیايي
به ګردن کې یې زنځیر د اب و خورد دی