که دې غم هسې لوګی لکه د اور وی

مناسب و چې په دود یې د هر تور وی

دریغه اور وي له ازله سوز د هجر

غم به ولې وه په ما که تن مې سکور وی

که لمبه مې د اندوه وي منتشره!

بایده و چې د زمکې په مخ ښور وی

ما به کله محبس غمونه ژوول

که رشوت د چغتي په دربار پور وی

فلک ما سره جنګۍ بېغمه خوب کړي

بخته هسې به دې چیرې کړل که ورور وی

د نشاط لباس مې هجر صدپاره کړ

له بدنه یې سر لرې کړې که زور وی

د غلیم ولې به غوڅه په زمان شوه

که په لاس کې مې ثابت د صبر لور وی

په بدل یې همه خویشکي پتې نه وي

په شماره ورځې حیات د همت نور وی

د ستم لاس به دې مات وه جفا کیشه

که له جوره دې خبر هجري په کور وی

دکن ډک د پښتنو پکار مې نه دی

نن په دا عرصه دلبر غوندې غمخور وی

خټک سود د منصب ولیده په سترګو

د اوربشو یو کنډک په وطن سپور وی