هغه دم چې د هجران له دوکه اه کړم

په ورځ نور د مهر ورک په شپه د ماه کړم

لاړ به نشي له ما غم د تورو زلفو

که په اه یې تن تر زلفو لا سیاه کړم

دا فغان و اه چې زه کړم عجب نه دی

که تر تلو پوشیده د فلک راه کړم

زه چې اه مخ په فلک کوم پوهېږې

وایم نه چې یې په دود دور تباه کړم

تل د هجر له غمونو په جنګریز یم

د رضا زغره په ځان صبر سیاه کړم

د یار عشق یې په یوه نفس تاراج کا

که همه په صبر ډک د زړه خرګاه کړم

په کوڅه د عشق خرام کله اسان دی

زه چې ځم په هغه لار سپنخر ګیاه کړم

ضیغم کله په جرأت له ما تیری کا

ولې زړه صنم ته خس لکه روباه کړم

زه هجري چې یې دایم هجر ته ګورم

په دا جرم به زړه بند په زنخ چاه کړم