اشرف خان هجري
چې دې عشق ایښی زما په زړه بنیاد دی
همېشه راته حاضر که په هېواد دی
په سر تا مات کړو له قصده نوی پیر
په قاضي کړی له ما رقیب فریاد دی
په حجاب که دې قدرت د نورو نشته
چې دې ستر ماتوي د صبا باد دی
مرصع سیس پول دې ایښی په تندي دی
بل افسر یې خجل کړی د قباد دی
په رخسار دې څړګه کجه د طُرې ده
یا ختلی په کاغذ د کاتب صاد دی
د سپین مخ په خوی دې وصله جاریه ده
که هندو د شیر طلب کا نن سراد دی
د رخ قدر دې سلیمان تور دې خطونه
یا میږی په خدمت صف چې یې معتاد دی
ماتو زلفو دې د لمر ګلونه وکړل
په هنر دې و زینت ورکړی داد دی
د ټیکې مچلۍ دې ښوري پرې خبر یم
ذکرِ خیر یې د ښکلی مخ اوراد دی
هلالونه دې محراب خال دې زاهد شه
شته قبا سجده کوي په دعا یاد دی
کله کله په باغ ورشي چمن زر کړي
رنګ دې ګل و ته زر وبښي جواد دی
په ناوک د بڼو زړه د روهي ولي
د ستم سبق دې لوستی په استاد دی