عبدالقادر خان خټک
د قافیه د حروفو له لحاظه
الف
شماره 1: ساقي پاڅه پياله راکړه پانړې بيد کا
شماره 2: دا خُويونه که دانا سړی اختيار کا
شماره 3: چې یې ستا خوږې خبرې زړه صاف نه کا
شماره 4: څوک چې مينه په دنيا لا په عقبی کا
شماره 5: خدای به زر پريشان ياران سره يوځای کا
شماره 6: که هر څوک ورباندې غاؤ رقيب غماز کا
شماره 7: هر ګور ډېره ناداني بورا بلبل کا
شماره 8: په خزان کې که نظر په ګلو وکا
شماره 9: که د خوږو په دعا فرښتې آمين کا
شماره 10: عشق د کُل بلاوو سر دی خدای دې څوک پر اخته نه کا
شماره 11: هر عالم چې تن پرست شي کامراني کا
شماره 12: دلربا که راښکاره ښکلی جمال کا
شماره 13: نشته په جهان کې څوک په دا قد و بالا
شماره 14: چې دنيا ورته ښکاره شوه بې وفا
شماره 15: چې پخپله خوله بیان د خپل هنر کا
شماره 16: چې یې وليده بشر ستا
شماره 17: کښلی مخ یې مياشت خجله کړه نمر هم لا
شماره 18: که ګذر د يار په کُوی وکړي صبا
شماره 19: په تهمت کې که خپل يار موندلی ما
شماره 20: که په تن دې هر وېښته ژبې هزار کا
شماره 21: زړه مې له رشکه هرګوره درد کا
شماره 22: په ډېر هوس یې سره آشنا کا
شماره 23: سړی هرګوره درازه کا
شماره 24: ساقي راپاسه ګل غوړېدنه کا
شماره 25: چې په نابوده دنيا اعتبار کا
شماره 26: که مزکه خپله ګېډه پاره کا
شماره 27: ذکر هغه دی چې ذاکر فرد کا
شماره 28: نن ګانده چرخ عجب څانګونه کا
شماره 29: ناراسته ښځه غنم اوربشې کا
شماره 30: هوښيار چې ناست وي ناپوه خبرې کا
شماره 31: چې ګزر یې هر دم عمر لکه باد کا
شماره 32: له اوله سخن سبح اندېښنه وکا
ب
ت
ټ
ث
ج
شماره 1: نن یې بيا کيښو په سر باندې د ستار کج
څ
چ
ح
خ
ذ
ډ
شماره 1: چې مې وليده د يار سره اغيار ګډ
ژ
ږ
س
شماره 1: ته ور درومه خپل هوا کوه هوس
ش
شماره 1: خيال یې چې په زړه کې د رخسار ساتم همېش
ښ
ص
ض
ط
شماره 1: چې صادر شو ستا له لوريه په ما خوار خط
ظ
شماره 1: بې ما څوک زما له ياره مومي حظ
غ
شماره 1: چې آخر به ځنې درومي سينه داغ
ک
ګ
شماره 1: چې په سترګو چراغ وويني پتنګ
ل
م
شماره 1: که غمونه د دې خپل زړګي ښکاره کړم
شماره 2: چې څوک بد راسره کړه ورسره ښه يم
شماره 3: درپسې مې خيژي دَم
شماره 4: که هر څو د بيلتانه له غمه وایم
شماره 5: يار مې تله د باغ په لور کاندي پوهيږم
شماره 6: کله زه د بيګانه عالمه زار کړم
شماره 7: چې مې شا کړه و ښاديو و ته ښاد کړم
شماره 8: مخ دې لکه نمر دی ورته ځير کتلی نه شم
شماره 9: له دې پسه به و کُل هوس ته شا کړم
شماره 10: په هر څه کې ننداره د هغه مخ کړم
شماره 11: محبت چې د مجنون په نامه ياد کړم
شماره 12: چې نيولی یې د مينې په تالان يم
شماره 13: چې میېن په پري وشه جانانه يم
شماره 14: چې تل هسې په هوس په بيغمي يم
شماره 15: محبت زما بادشاه، زه یې غلام يم
شماره 16: په خاطر کې هومره سوز لرم که آه کړم
شماره 17: تا چې زلفې په سپين مخ کړې خم په خم
شماره 18: چې منظور د يار صفا جبين لرم
شماره 19: چې له حاله د وګړي خبردار شوم
شماره 20: عجب خوښ په خوب وده وم د آدم
شماره 21: نه پوهيږم چې په ويښ يم، که خواب وينم
شماره 22: څه شو که ظاهر لب خندان لرم
شماره 23: شکر شکر چې نه خان يم نه امير يم
شماره 24: مهر زما دخپل صنم مه شه زما له عُمره سم
شماره 25: چې دلې نه شوې په شرعه مستقيم
شماره 26: ځکه له درده ځبله ښورم
شماره 27: زه په خپل ملک کې خو يو خپل زړه لرم
شماره 28: د يار له غمه خالي دم نه يم
شماره 29: الله مې رب دی زه یې مربوب يم
شماره 30: تر څو به ياره له تا نه صبر کړم
شماره 31: زوړ کړم غمونو د آشنا زوړ کړم
شماره 32: زه هسې نه وايم چې نېکوکار یم
شماره 33: بد يم دا نه وايم چې زه ښاغلی يم
شماره 34: که نور څه نه دي چې مریي ستا نومم
شماره 35: که هر څو خوږ يم درمند په زړه يم
شماره 36: د يار له غمه په زړه افګار يم
شماره 37: خلقو ګرم نه يم لکه وينې وُورم
شماره 38: که مينې ګول کړم عالم نه پېژنم
شماره 39: خندا له تا نه تل په ژړا غواړم
شماره 40: زه چې هسې په خپل ځان باندې میېن يم
ن
ڼ
و
شماره 1: دنيادار په سپيو بولی يا په خرو
شماره 2: غره مه شه د دولت په بام ختو
شماره 3: دا چمن به تل زيبا نه وي په ګلو
شماره 4: چا موندلی دی نارې وهي هُوهُو
شماره 5: ستا لبانو بازار سوړ کړ د شکرو
شماره 6: هم له بدو سره ښه کړه هم له ښو
شماره 7: مه شه خوښ د بادشاهۍ په تخت ختلو
شماره 8: راشه ګوره ننداره د فاسقانو
شماره 9: ترې قربان شه سل ښادۍ د ښادمنو
شماره 10: باري شکر چې له هر څه نن فراغ يو
شماره 11: ياره ستا د هجر غم راته درياب شو
شماره 12: د جدايي مدت دې ډېر شو
شماره 13: چې باوجود د پيري مُريد شو
شماره 14: د غم لښکر مې تر زړه چاپېر شو
شماره 15: چې تنکۍ لښته وي وخت د نُمای و
شماره 16: په اورادونو د څلور قُلو
شماره 17: مه دې وينم په سترګو تورو
شماره 18: حسد په زړه کې د بې حسدو
شماره 19: فخر لويي کا خلق په بدو
شماره 20: بندي په تار يم د دوو زلفينو
شماره 21: لاړم و باغ ته په نيت د ګلو
شماره 22: ژبه عادت کړه په ښو خبرو
شماره 23: نسيم چې راووړ د باغ په ګلو
شماره 24: ډک مې دننه لړمون په اور شو
شماره 25: مکړه وکړه سامان د تللو
شماره 26: له خپله بخته و چا ته زار کړو
شماره 27: څه زړه په قدر د لعلو کورو
شماره 28: که عقل پوهه، که تېغ که دېګ و
شماره 29: که ښه خوراک و، خوراک هم ډېر وشو
شماره 30: بل مې په زړه کې د مينې اور شو
شماره 31: عمر مې تېر شو واړه په لهو
شماره 32: غم پرې هر ګوره د جهان زور شو
شماره 33: له کښيه وچاوده وخت د صبا شو
شماره 34: ځواني چې لاړه بيا نه ځوانيږو
ه
شماره 1: په يوه نظر چې وکړي ساقي ما ته
شماره 2: هيڅ له کبره نظر نه کاندي وخوار ته
شماره 3: نمر و ته نه ګورم، ګورم زه و خپل نګار ته
شماره 4: مخ که واړوي دلبر زما و لور ته
شماره 5: بيا مې نوې مينه ورغله و دل ته
شماره 6: خپلې مينې ليونی کړم و عالم ته
شماره 7: چې یې سپی کړه د دنيا له ځانه چخه
شماره 8: که د نورو توانګري په سيم وزر ده
شماره 9: ناآشنا تر آشنا ښه یې نن وکانده
شماره 10: زه دې تل وينم وزان د سحر باده
شماره 11: صباحت د ولايت نمک له هنده
شماره 12: بړ بړ رایشه زما د سترګو توره
شماره 13: اې چې د ښایست په باغ کې ګل لري بيشماره
شماره 14: خو خبر نه دي وګړي له دې رازه
شماره 15: که هر څو نصيحت ښه وایې واعظه
شماره 16: يو ځل بيا هغه نګار وليدی دريغه
شماره 17: خدای دې راوله زما ياره ملوکه
شماره 18: ته که خپله څهره نه لرې بدرنګه
شماره 19: سحر دا آواز مې غوږ يوست له بلبل
شماره 20: هيڅ خبر نه دی له حاله له احواله
شماره 21: په ګلونو آواز ورو کوه بلبله
شماره 22: په دنيا کې کمال نشته بې زواله
شماره 23: ښه شول چې ښه نه شول هر چې بد دی له ازله
شماره 24: زه دې تل وينم د خوږ خاطر مرهمه
شماره 25: دا ګمان له دله وباسه همدمه
شماره 26: چې په کښليو مبتلا شي لکه زه
شماره 27: چا چې بایلو د دلبرو په اوربل زړه
شماره 28: ته ور درومه اوس خپل ځان لره خپل کار کړه
شماره 29: وينځه که اصيله وي، که توره وي که سپينه
شماره 30: چې له خپله آشنا نه لري ګيله
شماره 31: جګې جګې آواره زما تقصير کړه
شماره 32: چې یې رنګ په رنګ د کښليو د رخسار شه
شماره 33: خوښ له وصله نه شوم د هجران له غمه زه
شماره 34: که خبر مې شي له خوږ خاطره ته
شماره 35: ساقي هسې پياله را کړه رندانه
شماره 36: چې راوړی یې له اصله دی له ځایه
شماره 37: مخ لکه آفتاب و خپل میېن ته ځلوه
شماره 38: چې پيدا دی هر محنت په دا دنيا څه
شماره 39: که خاني که ملکي که سلطاني ده
شماره 40: چې په زړه کې یې پرته وي د سر مينه
شماره 41: نن به راز وایې رازدار له ما سره
شماره 42: يا مجنون شوم خوی مې نور شه يا ستا عشق راباندې زور شه
شماره 43: چې د بخرو ويش په ورځې د ميثاق شه
شماره 44: له همه واړه عالمه صلح کُل شه
شماره 45: محبت دې چې د چا په زړه محکم شه
شماره 46: څو د عشق په اور دې نه ده ويلې وازده
شماره 47: خدايه مه کړې د هيچا په کور کې غوټه
شماره 48: چې دلې هورې د مرد پرده پوشي ده
شماره 49: دا وينا مې د بيمار خاطر شافي ده
شماره 50: چې ژوندون د دې جهان جاویدان نشته
شماره 51: د مردانو هغه شته چې دې تا نشته
شماره 52: د همه بديو سر بد آزاري ده
شماره 53: که تراخه دي هم شراب د قهر نغره
شماره 54: زړه مدام راته ویل کوي چې ژاړه
شماره 55: په لاره تلمه په مخه راغله يوه دلبره پرې رخساره
شماره 56: دريغه نور غمونه لرې شوی له دله
شماره 57: په خاطر مې هومره نه دي المونه
شماره 58: رایشه چې رایشي ښادي زما په خونه
شماره 59: مونږ ته برناحق عالم وایې پندونه
شماره 60: نازپروره چې په غاړه کا هارونه
شماره 61: که دې نه ده د خپل مخ څيره چرکينه
شماره 62: نندارو لره راځي چې پسې ځونه
شماره 63: ډېر مې ولیدل په سترګو ګور باغونه
شماره 64: اې زما خاطره ترک هوا هوس کړه
شماره 65: عارضي کارونه هيڅ دي تعلق ور پورې مه کړه
شماره 66: نن په خوا راغله ماه رُويه، سمنبره، سُنبل مويه
شماره 67: چې همت دې د ټپوس دی ځان باز مه کړه
شماره 68: په فراق چې مې روان د سترګو جوی شه
شماره 69: د خبيث په ښه صحت خبث په څو ځي
شماره 70: همېشه مې ستا له غمه مشغولا ده
شماره 71: د بقا بهبود یې هيڅ نشته فاني ده
شماره 72: مه کړه هيچا ته ګيله له بخته
شماره 73: ستا په دوران کې اې بې بنياده
شماره 74: اې د بې زارو د لارې زاده
شماره 75: اې چې په مخ وړي خوبي له ورده
شماره 76: چې بې تا پاییم بېل شویه ياره
شماره 77: په زړه مزريه په سترګو بازه
شماره 78: درد دې مه وينم ساقی مهوشه
شماره 79: اې چې برتر یې دوهم و خياله
شماره 80: دا پند له ما نه په زړه کې ياد کړه
شماره 81: ربه پکار مې د نېکو کارو کړه
شماره 82: شاباش شاباش محبوبه تا لره
شماره 83: واروه دا پندونه د هوښيار وروره
شماره 84: د ميرو ميره! د خانو خانه!
شماره 85: درېغه درېغه واژګونه ګردونه
شماره 86: په وخت د ګلو او د ګلونه
شماره 87: راشه راشه ښایسته راشه
شماره 88: پير مې چې حل یې واړه اشکال اوسه
شماره 89: چې حاضر نه وي ورځنې ښه وايه
شماره 90: میېن راياد شو دې تا له رنګه
شماره 91: مه شه چې جاه یې په افزوني شه
شماره 92: ارمان ارمان دی کج رو فلکه!
شماره 93: فریاد فرياد دی له هغه دمه
شماره 94: بېلتون دې سخت دی په ما تر ناره
شماره 95: ثنا د کُل شي له کښليه بويه
شماره 96: خواره حيرانه بني آدمه
شماره 97: هر څوک چې يو کا زړه خوله خپل دواړه
شماره 98: نادان به وایي مينه اسانه ده
شماره 99: چې داناسازې د چرخ زغمونه
شماره 100: چې مې به طمع د دنيا چا ته شوه
شماره 101: مينه څورنګه مزه لرينه
شماره 102: که ډېر څه درکا ورباندې مه وياړه
شماره 103: که هر څو خوږ یې د کښليو نازه!
شماره 104: په لارې تللم په مخه راغله
شماره 105: هيڅ نه پوهيږم دا څه بلا ده
شماره 106: ربه! د لفط کرم و ما ته کړه
شماره 107: لکه اروا ځي د چا له ځانه
شماره 108: ربه! له غيرو چارو مې وژغوره
شماره 109: واه واه سړيه! دې تا کارونه
شماره 110: لب مې په خوب کې د دلبره وليده
شماره 111: اې هغه شاهه چې دې وزير نشته
شماره 112: يار مې په خوب کې ډېر سخت رنځور وليده
شماره 113: په هيڅ خوښه په هيڅ دلګيره
شماره 114: چې زړه راياد کا تېر ساعتونه
شماره 115: دا چې ښکاريږي، که دا هم دا ده
شماره 116: په ورځ توبه کړم په شپه یې ماته
شماره 117: د دنيا ناوې که هر څو کښلې ده
شماره 118: نن په دا ملک کې عجب جن ده
شماره 119: ځار شم قربان شم د پلار تر پنده
شماره 120: ځواني عاقل ته لکه دنيا ده
شماره 121: هيڅ نه پوهيږم چې لا به کله
شماره 122: شيخه په ما باندې د خدای لپاره
شماره 123: مونږه ړانده يو، زمونږ فعلونه
شماره 124: راشه که ګورې سړی بې پنده
شماره 125: په زړه مې ستا نه اندېښنه ډېره ده
شماره 126: نه ما څه کړي دي، نه به څه کړمه
شماره 127: رڼا ورځ په ما بې تا ده توره تمه
شماره 128: خدای دې تل لکه خپل نوم لره خوشحاله
ی
شماره 1: چُو زلف عنبرين را پيچ و خم کردی کرم کردی
شماره 2: ما د مينې خوی له ځایه دی راوړی
شماره 3: د همه ښاديو سر د يار الم دی
شماره 4: نه يوازې د لاله په سينه کَی دی
شماره 5: د هغو چې اوربل شوی په ګوګل دی
شماره 6: دريغه بيا په ګلو ګشت وکړي صبا شوی
شماره 7: د يوه په غولي وير د بل سرود دی
شماره 8: مخ په بيدي بيديا وينو ژړلی
شماره 9: مخ دې کله نمر دی، تر نسبت یې نمر مثال دی
شماره 10: نن په درست جهان کې غوره يار زما دی
شماره 11: بېهوده د چا په چا باندې های های دی
شماره 12: محبت په کښليو کا تمام وګړي
شماره 13: چې حجاب ترمينځ زما، زما د رب دی
شماره 14: نن مې بيا تر بادشاهانو زيات دماغ دی
شماره 15: محبت په تور او سپين راغلی نه دی
شماره 16: نه پوهيږم چې په څه دې زړه ازار دی
شماره 17: چې په واړه کښلو بَر دی
شماره 18: اشتياق د ليدو ډېر دی
شماره 19: د خاطر مې له اندوه څه اندوه دی
شماره 20: د رحمت درياب هغو و ته په جوش دی
شماره 21: په مجالس کې بېرون له همه
شماره 22: د عارفانو د خولې کلام دی
شماره 23: که هغه يار مې ظاهر په بيارته دی
شماره 24: دانا په مثل د شهسوار دی
شماره 25: سپين چې بد خوی وي ترې نيکخویي تور ښه دی
شماره 26: نن مې په زړه کې د کښليو خيال راغی
شماره 27: نن چې په حسن د کښليو سر دی
شماره 28: کار کوه کار، پکار هم کار دی
شماره 29: که پاس له حقه تحقيق حرام دی
شماره 30: ياري په مثل لکه آفتاب دی
شماره 31: خبر د تللو د کوم آشنا راغی
شماره 32: که د عجم دی که د عرب دی
شماره 33: ادب په تله کې دی ادب په ناست کې دی
شماره 34: که د دنيا دی که د عقبی دی
شماره 35: تر هر څه بد د کجي خطر دی
شماره 36: چې خوښ له ګله، دلګير له خاره دی
شماره 37: هر چې د هجر مزري داړلی دی
شماره 38: په درد مې نور څوک بيمار دردمند نه دی
شماره 39: د عاشقانو د خولې يو بول دی
شماره 40: دا سُنبل نه دی وېښته مشکبار دی
شماره 41: که لب دې لعل کړم، لعل خو شيرين نه دی
شماره 42: لښکر په مثل لکه ښه اس دی
شماره 43: راشه که ګورې د عقل وږی
شماره 44: عشق مې خاطر دی ځکه پسندلی
شماره 45: چې ډېر مې کړې باندې ګناه دی
شماره 46: چې پيدا شوی ظلمون جهول دی
شماره 47: صورت مې هر څوکه ډېر زبون دی
شماره 48: چې کل همت یې خوراک لباس دی
شماره 49: دا چې تر فهمه زما عزيز دی
شماره 50: تل مې ناستی و له خلقه ګوښی
شماره 51: دا زما خاطر زبون دی
ي
شماره 1: چې تر غوږ مې د جرس نارې فرياد شي
شماره 2: که په لعل او دُرو نور دولت مندان دي
شماره 3: که ښيرې کا که ښکنځلې هر چې وایي
شماره 4: چې پيدا وي له يوې قطرې مني
شماره 5: ستا سترګو وژلي به تر درنګه اوس ښخيږي
شماره 6: چې سحر د يار له لوريه شمال راشي
شماره 7: د ژوندون به یې څه حال حلاوت نه وي
شماره 8: ستا څهره لره خدایي تل ارغواني
شماره 9: په طلب یې چې د تندي وچ شي کومي
شماره 10: د قيامت په ورځ به سپک پاڅي تللي
شماره 11: که ښکنځل دې په بېدردو تراخه لګي
شماره 12: بوی یې نه ځي له خبرو د بهي
شماره 13: خدای مې مه کړه يو زمان ځنې خالي
شماره 14: ساقي! مۍ بويه چې وي پرتګالي
شماره 15: که ګلاب لکه باران ورباندې ووري
شماره 16: نور عالم خپل خوب کا، رنځوان اخته په نول وي
شماره 17: له جهانه هسې رنګ دي ياران تللي
شماره 18: بيا مې شي زاړه زخمونه په زړه نوي
شماره 19: که فلک لکه آسيا دانه یې سَر شي
شماره 20: ما چې لب د شکرلبو دي ځبېښلي
شماره 21: چې په زړه باندې یې وا د عرفان باب شي
شماره 22: نه په باغ نه په بوستان په ګلزار ګرځي
شماره 23: لوی لوی غرونه دې په واورو تل ودان وي
شماره 24: چې له مخه یې افتاب ماهتاب رخشان دي
شماره 25: بيا یې نيت د جنجال وشو چې نور کښلي راته شماري
شماره 26: که د عشق په تور مې کاڼي په سر ووري
شماره 27: که هر څو ښایسته ډېر وو د وګړي
شماره 28: ګوره بيا زما تر څنګ لا کله کيني
شماره 29: حقيقت د عشق په خوله ویلی نه شي
شماره 30: په فراق کې د ګلونو په ګلزار ځي
شماره 31: دا څه اور دی نه پوهيږم چې په زړه زما بليږي
شماره 32: پښتانه کوتاه اندېش دي
شماره 33: که هر څو یې د دنيا دولت ډيريږي
شماره 34: د اجل راتله سړي ته بغتتةً دي
شماره 35: پښې بربنډې سر بربنډ ګرېوان پاره وي
شماره 36: که د درست جهان بادشاه شي په هوا ځي
شماره 37: په ویل د کوم بې رحمه ځيګر ورځي
شماره 38: په ورځ لاف وهي د سولو ځان پتنګ کړي
شماره 39: پښې بربنډې، سر بربنډ ګرېوان پاره وي
شماره 40: په خاطر باندې مې غم انبار انبار شي
شماره 41: که دې نشته په يقين کې درغلي
شماره 42: مرد هغه چې په بخشش لکه درياب وي
شماره 43: دا کارونه چې نن ګانده عيان دي
شماره 44: چې ښه وي خلق ورته ښه نه وایي
شماره 45: دوی په کور کې وچ ټوک به ژويي
شماره 46: يار مې که هر څو و سر ته لوري
شماره 47: چې پکې ايښي ښه صورتونه دي
شماره 48: تقدير درياب دی مونږه خسړي
شماره 49: د غم لښکر مې په زړه هر دم راځي
شماره 50: هر چې امير د لښکر بيدل وي
شماره 51: ځنې هوس کا مينه په باغ لري
شماره 52: د يار غمونه چې هومره نه دي
شماره 53: يار مې که هر څو راته ناساز وایي
شماره 54: باران وريږي څڅواکی څاڅي
شماره 55: د ګل له غمه بلبل فغان لري
شماره 56: مخ چې د حسن له غوړو سپور شي
شماره 57: غم دې که هر څو په خاطر ډېر شي
شماره 58: عام و هر چا ته څښتن د ساه وایي
شماره 59: د عشق په کار کې چې څوک صادق شي
شماره 60: که هر څو خوی او خصلت يو شان لري
شماره 61: که ښې ښې ښځې که ښه پوشان وي
شماره 62: زړه مې تر هومره غمو پایمال شي
شماره 63: بحر خاموش دی سېلاب غر غر لري
شماره 64: سحر سحر چې نوبت غږيږي
شماره 65: غمژن که ګرځي، که کیني پاڅي
شماره 66: چې کښته پورته قطار قطار درومي
شماره 67: ته چې دا هسې له ما کنار ګرځي
شماره 68: اې چې عيبونه د بل اکثر ويني
شماره 69: چې عاقبت به له دنيا ليږدي
شماره 70: چې نور وګړی له تا وېزار شي
شماره 71: هر څوک چې عقل دانایي هوش لري
شماره 72: روژې شوې تېرې، صبا به عيد وي
شماره 73: که په دولت کې په شان د جم درومي
شماره 74: څوک چې بې خدايه غير محبوب کاندي
شماره 75: لږ ده له نېکو، نېکي چې څو کيږي
شماره 76: يو دوه وينا مې ورته ساتلې دي
شماره 77: چی یې د سترګو شرم رقيب شي
شماره 78: چې ښکته پورته زمونږ نفس درومي
شماره 79: دا دوه خبرې زما په ځای دي
شماره 80: که دښمنان دي که یې دوستان دي
شماره 81: که سره او سپين یې په کور کې تل وي
شماره 82: وړومبی مې مينه په مخ د يار شي
شماره 83: چې نوم یې وشي د محرومي
شماره 84: د وُښکو ډکې سترګې نظر کوي
شماره 85: په ډېر عالم کې که زړه مې چوي
شماره 86: بادشاه چې عدل انصاف تميز لري
شماره 87: چې هنرمند دی هغه حاسد لري
شماره 88: څو له پرهاره زوې بهيږي
شماره 89: زر یې که څو په کور امبار وي
شماره 90: چې په ظاهر غوړ وي، په باطن تور وي
شماره 91: ګوره نن کانده روزګار په څو کيږي
شماره 92: که اشتها د سړی د سېر وي
شماره 93: خوږ یې په فقر معنوی حلق شي
شماره 94: جوړ به تر کومه زيبا صورت وي
شماره 95: د باد فروشو په پوکو ډډ شي
شماره 96: په خوشحالۍ کې هوښيار غمژن اوسي
شماره 97: چې فرمایېلی د خدای رسول دي
شماره 98: چې محبت کا له چا چې تل نه وي
شماره 99: د غم امان وشه چې په چا زور شي
شماره 100: مخ چې په يار پسې د چا بدرنګ نه وي
شماره 101: چې دروغژن وي له حقه لرې وي
شماره 102: په زړه مې هومره غمونه ډېر دي
شماره 103: که ډېر سعې کوشش کړی څه شي
شماره 104: که ورکړه خير دی، چې هېر شي ګل شي
شماره 105: دا ګومان مه کړه چې ستا دی تل به وي
شماره 106: که په حکمت کې تر هر چا پاس وي
ې
شماره 1: ای په زنې ناشپاتی په شونډو قندې
شماره 2: که ښکاره شي درويشانو عزت ستاسې
شماره 3: دا څه خوی دی ښایسته وو عادت ستاسې
شماره 4: ته چې زلفې په رخسارو خوروې
شماره 5: که خبر شې په لذت د ويرانیې
شماره 6: په وار وار یې په هر چا وکړې بازیې
شماره 7: ته څه هسې بې نظيره دلبر نه یې
شماره 8: هر عاشق چې طمع کاندي د وفا مې
شماره 9: صدقه شمه ساقي ستا تر پيالې
شماره 10: يار راځي لاړ شو دمه کړم په ګفتګو یې
شماره 11: وایم وایم چې چا نه وې بيا به وایې
شماره 12: چې دا هسې هوښياري کړې مجنون نه یې
شماره 13: څه په سيل د باغ لاړ نه یې چې راشې
شماره 14: لکه زه په يار مفتون يم، بل به نه وي مفتون هسې
شماره 15: اې چې په قد سروه په ښه مخ ګلزاره یې
شماره 16: که په حسن نه وي دا ښکلې ملوکې
شماره 17: ما هرګز په درست جهان کې نورې سترګې
شماره 18: بيا دې واخستې ناسازې په لاس ولې
شماره 19: بيا دې واخستې ناسازې په لاس ولې
شماره 20: نن سحر صبا نارې وکړې بلبلې
شماره 21: خود کرده به ماڼې کا له نورو ولې
شماره 22: چې بېرون کا له خاطره غيرت پاتې
شماره 23: که په ژبه دې نوم نه اخلم هيچیرې
شماره 24: لا دې يو ماڼې زوړ نه وي، نوې بيا کړې
شماره 25: زه که په رنګ بد يم کښليه! عار ولې له ما کړې؟
شماره 26: بيا دې زلفې په قليلو سره تَر کړې
شماره 27: لا به کله باران وکړې چې به سوي بوڼي شنه کړې
شماره 28: ته چې دواړه سترګې تورې په کجل کړې
شماره 29: چې يو ځل یې د غمزې په تېغ زخمي کړې
شماره 30: دا چې نور ښایسته ما ته يادوې
شماره 31: چې دا هسې رنګ په نغته د خپل نس شوې
شماره 32: ربه! ستا قدرت کمال دی که کرم کړې
شماره 33: حال مې تا و ته معلوم دی ته مې وينې
شماره 34: خزانه دې ده د کور دننه ايشې
شماره 35: دا څه خوی دی ښایستهووؤ عادت ستاسې
شماره 36: دلبر مخ راته ښايي په هر آیين کې
شماره 37: مرغلره وليده شوه په پيزوان کې
شماره 38: چې وهلی مې هرګز دا خبر نه شوې
شماره 39: تا ياري له ما نه پرې کړه، که پښيمان یې
شماره 40: وخت د سحر شو پرېونه تلې
شماره 41: چې به ترې نه وو ګلونه لاندې
شماره 42: غافله وخورې دا سترګې تورې
شماره 43: څو شکر خوري خاورې خورې شولې
شماره 44: په ونه سروه، په مخ ګلزار یې
شماره 45: په زړه مزری په سترګو باز یې
شماره 46: ښایست دې لاړ شو په خوی ښه نه یې
شماره 47: مخ که تر نمره هر څو رخشان لرې
شماره 48: ابشاره! ولې دا هسې ژاړې؟
شماره 49: که زر دوستان لرې، يو غليم شوم لرې
شماره 50: آروې؟ بلبل د بهار څه وایې؟
شماره 51: د کړلو نه دي دا دوه خبرې
شماره 52: خندا هوس شي له جاهلیې
شماره 53: چې شجاعت کا دنيا په کف لرې
شماره 54: د مني وخت و، ومې ليدلې
شماره 55: زما شوې وچې له غمه لاړې
شماره 56: چې په دا لارې صبا بېګا کړې
شماره 57: از بس چې تل مې جاري په خوله یې
شماره 58: مست يم دعا کړم که ته هم مست شې
شماره 59: ډېر څه مې وکړه، دی مې آشنا شوې
شماره 60: اې چې په فکر د هيچا نه وي کړې
شماره 61: زاهده! ولې راپورې خاندې؟
شماره 62: اې چې ویل کړې ما ته «ښه نه یې»
شماره 63: ربه خاطر مې له غيرو سوړ کړې
شماره 64: هغه چې ستا دی چې یې ساتل نه کړې
شماره 65: مردان په سوال کې د سایل نعم لرې
شماره 66: چې يار یې لاړ شو په لويه لارې
شماره 67: بهار خزان کړې، خزان بهار کړې
شماره 68: لکه عامل شول تر خاورو لاندې
شماره 69: بېګا نږدې شو د غرونو سيورې
شماره 70: اې چې له ما نه تل په ژړا غواړې
شماره 71: ته چې دا هسې له ما کنار کړې
شماره 72: دا چې ښکاريږي تا ته په سخ کې
شماره 73: په قيامت به وي د عرش تر سيوري لاندې
شماره 74: درېغه درېغه د دنيا خونه تالا کړې
ئ
ۍ
شماره 1: څه شو که سپين وي د دواړو پۍ
ر
شماره 1: مزين یې کا يو څو په افسر سر
شماره 2: که هر څو لعل آبداري لري دلبر
شماره 3: مخ په هر لوري جلوه کوي د يار
شماره 4: نه به ستا د حسن تل وي هسې دور
شماره 5: زړه مې هر ګور وو له هجرانه افګار
شماره 6: يار هغه چې ګهی مهر کا ګاه قهر
شماره 7: چې یې زړه زما سوری د عشق په تير کړ
شماره 8: څه زده بې نيازو د تا په قدر
شماره 9: په چا چې مهر کړې په چا چې قهر
شماره 10: هومره نه دی منقبت د شيخ رحمکار