عبدالقادر خان خټک
که
په حسن نه وي دا ښکلې ملوکې
تر ویې ولې هورې شوې ملوکې
د
عاشق تر زړه یې ووېستې منګولې
دواړه سترګې یې شاهین باڼه یې نوکې
د
هجران له درده هيڅ سړی خلاص نه دی
څوک په ورو ورو آشنا ژاړي څوک په کوکې
د
فراق په لمبو زړه سوری سوری شو
چې ښکاره یې کړي وېښتو تر زنې څوکې
چې
یې و نه ميانه زمونږ دلبر ده
و نور خلقو و ته پريښی لنډې بوکې
عاقبت
به خپله ږيره کړه ککړه
چې په لوري د آسمان غورځوي توکې
په جفا یې صبر کړه عبدالقادره!
په جهان کې کښلی نشته نيک سلوکې