ټپې
شماره 1: جانان په هيڅ نه رضا کيږي
شماره 2: نن مې هغه ټپه یادیږي
شماره 3: په زنګانه راته سر کېږده
شماره 4: په نیمه شپه ټپه راوکړه
شماره 5: د غم قلم، د غم کاغذ دی
شماره 6: دا اخري مسرۍ مې واوره
شماره 7: دا اخري مسره دې دا وي
شماره 8: قلم په لاس وخت، مازدیګر دی
شماره 9: دوه درې مسرۍ سړي ته بس دي
شماره 10: د دې مسرۍ ځواب مې راکړه
شماره 11: د دې مسرۍ ځواب دې دا دی
شماره 12: د دې مسرۍ ځواب دې دا دی
شماره 13: د دې مسرۍ ځواب دې دا دی
شماره 14: زړګی زما زخمي زخمي دی
شماره 15: د دې مسرۍ ځواب مې راکړه
شماره 16: د دې ټيکۍ ځواب مې راکړه
شماره 17: په زنګانه راته سر کېږده
شماره 18: راته ښکاريږي امن راغی
شماره 19: په نيمه شپه يې چيلم ډک دی
شماره 20: دا ستا په خوله سندرې خوند کړي
شماره 21: نیمه شپه وه په خوب ویده وم
شماره 22: نجونو راځئ چې لنډۍ پرېږدو
شماره 23: لنډۍ دي ډېرې څو به یې وایم
شماره 24: لنډۍ به وار په وار سره وایو
شماره 25: راځئ راځئ چې لنډۍ وايو
شماره 26: راځئ راځئ چې لنډۍ پرېږدو
شماره 27: راځه په دې ځای کې یې پرېږده
شماره 28: لنډۍ کوم، اشرفۍ نه اخلم
شماره 29: راځئ راځئ چې لنډۍ پرېږدو
شماره 30: لنډۍ به لنډې لنډې وايم
شماره 31: قلم په لاس غمونه کاږم
شماره 32: راشه دا نوې ټپه واوره
شماره 33: يوه د سوز ټپه به وکړم
شماره 34: زما د لنډيو وخت تمام شو
شماره 35: د لوپټې پلو یې وسو
شماره 36: ټپې خو وار په وار مزه کړي
شماره 37: د چم ګاونډ خلک ګواه دي
شماره 38: زه که خپه يم که خوشحاله
شماره 39: زما مثال د ملالۍ دی
شماره 40: د رغېدو تمه مې نشته
شماره 41: د ټپو/ټيکو وار راسره کېږده
شماره 42: په نیمه شپه کې یار رایاد شو
شماره 43: ښکاره دې نوم اخیستی نه شم
شماره 44: جینۍ وړه ده، نه پوهيږي
شماره 45: د ټپې وار درباندې راغی
شماره 46: ټپې مې ډېرې درته وکړې
شماره 47: زه دردېدلې ټپې وايم
شماره 48: د زړه له درده ټپې کومه
شماره 49: د زړه له درده ټپې وايمه
شماره 50: دا محترمه پېغله څوک ده
شماره 51: اتڼ په نورو ژڼو تود دی
شماره 52: په نیمه شپه دې ټپې وکړې
شماره 53: ما سره سمه سيالي مه کړه
شماره 54: ټيکۍ په وار راسره وایه
شماره 55: ټيکۍ کوه او بیا یې لیکه
شماره 56: ټيکۍ مې ډېرې درته وکړې
شماره 57: زه په مَېن سړي پوهېږم
شماره 58: د دروازې به دې ملنګ شم
شماره 59: صبر کوه، خدای به مې درکړي
شماره 60: صبر په هر څه کې پکار دی
شماره 61: صبر په هر څه کې په کار دی
شماره 62: طالبه خدای کې به مُلا شې
شماره 63: تر کلا دوې ګوتې سر لوړ کا
شماره 64: يو سر راپورته کړه کتاب نه
شماره 65: یو ګل په لاس درته ولاړه
شماره 66: سر کړه راپورته له کتابه
شماره 67: کاغذ په لاس قلم په ګوتو
شماره 68: ستا دې قسم په ذوالجلال وي
شماره 69: ستا دې قسم په ذوالجلال وي
شماره 70: زما دې قسم په ذوالجلال وي
شماره 71: ورځه ورځه تر دکن تېر شې
شماره 72: د کلي منځ کې به نارې کړم
شماره 73: زما او ستا لېونۍ مينه
شماره 74: اول مې خدای اسره بيا ته وې
شماره 75: غمازه غبرګ زامن دې ومره
شماره 76: زما له هيچا ګيله نشته
شماره 77: یو مې کتاب زړګوټی خوړين کړ
شماره 78: حجره شته، طالب يې نشته
شماره 79: په طالبانو دې اور بل شي
شماره 80: جانان به لرې له ما نه ځي
شماره 81: که ګرمه يم ناګاره نه يم
شماره 82: يار مې پخپله ما رخصت کړ
شماره 83: سپوږمۍ په منځ د آسمان راغله
شماره 84: نن مې جانان ليدلی نه دی
شماره 85: عالمه ما ته دعا وکړه
شماره 86: باغ ته دې تله مناسب نه دي
شماره 87: نجلۍ د باغ و لور ته ولاړه
شماره 88: په باغ کې مه وله ډبرې
شماره 89: ولې دې بد راسره وکړل
شماره 90: اول ياري دې په زاري وه
شماره 91: جانان دې بد کړي، زما دې ښه وي
شماره 92: جانان که بد کړي، زه به ښه کړم
شماره 93: جانانه راشه چې پخلا شو
شماره 94: په باغ کې مه ګرځه دلبره
شماره 95: یو مې له اصله رنګ ژېړی دی
شماره 96: ګل د ګلاب، بوی د سنځلې
شماره 97: په ګل ګلاب دې وويشتمه
شماره 98: په پت کې تور مسلی ښه دی
شماره 99: باغ دې د زاغ په حواله شي
شماره 100: توتي به خدای په ګلو موړ کړي
شماره 101: اصل ګل د ګلاب ګل دی
شماره 102: تبۍ راواخلئ مخ راتور کړئ
شماره 103: صبر به کړم ښېرا به نه کړم
شماره 104: صبر و خوراک، خوب و ارام مې
شماره 105: اشنا په داسې لمبو وسوم
شماره 106: بېلتانه وسوم، غیر/غم ايرې کړم
شماره 107: زړه مې له تورو وينو ډک دی
شماره 108: نم مې له سترګو نه بهېږي
شماره 109: سترګې دې زړه ته رانزدې کړه
شماره 110: بېلتون خنجر و د پولادو
شماره 111: خلک به وايي لېونۍ ده
شماره 112: په څه ناپوه طبیب مې مخ شو
شماره 113: طبیبه پوه نه يې ولاړ شه
شماره 114: که د جهان طبيبان راشي
شماره 115: د طالبانو مير به يار کړم
شماره 116: د طالبانو ياري مه کړه
شماره 117: طالبان راغلل ډلې ډلې
شماره 118: یار مې طالب له وروسته راغی
شماره 119: په سپېره بد مه وايه مورې
شماره 120: جانانه راشه ځان اوبه کړه
شماره 121: اوربل مې جګ کړه، خال مې ګوره
شماره 122: په اولنو سترګو مې ګوره
شماره 123: د پېغلې خوله د جنت ور دی
شماره 124: مخ دې فقط شکل رابع دی
شماره 125: په تصور کې مې زړه شين دی
شماره 126: د تصور تصویر مې مات شو
شماره 127: طالبان مه کړې مَېن خدايه
شماره 128: چېرې چې علم حاصليږي
شماره 129: سپوږمۍ په سر د اسمان راغله
شماره 130: اشنا راشه چې پخلا شو
شماره 131: جانانه داسې خو څوک نه کړي
شماره 132: يار راولاړ شه بیا راجار شه
شماره 133: ستا په دیدن به مړه نه شم
شماره 134: دیدن د بادو پېمانه ده
شماره 135: څراغه بلې لمبې وکړه
شماره 136: څه وشو که اوس سره جدا شو
شماره 137: ستا د قامت په تخیل کې
شماره 138: ستا د شين خال په تصور کې
شماره 139: ستا د خالونو له حسرته
شماره 140: زما همزولي ملایان شول
شماره 141: سلام عليک زه درنه لاړم
شماره 142: په ژړا مه راپسې ژاړه
شماره 143: ستا پر جفا نه يم چې ژاړم
شماره 144: ستا پر جفا نه يم چې ژاړم
شماره 145: نن خو به کاڼي بوټي ژاړي
شماره 146: په اشنايي دې نازېدمه
شماره 147: جانانه ځه په مخ دې ښه شه
شماره 148: اشنا مې لاړو اسماني شو
شماره 149: اول به کله کله غم و
شماره 150: بېلتونه څنګه دې جلا کړو
شماره 151: که زه خبره په بېلتوان وای
شماره 152: اسمان ته لار د ختو نشته
شماره 153: ما ته مه قهرېږه مورې
شماره 154: اوس به د کوم جوماتڅراغ يې
شماره 155: شپه د جمعې، وخت د ماښام دی
شماره 156: شفق يې مه بولئ عالمه
شماره 157: پرون لا دا مهال دلې و
شماره 158: پرون لا دا مهال دلې وې
شماره 159: پر زړه مې ليک د اشنا نوم دی
شماره 160: زړه ته که سل تسلي ورکړم
شماره 161: د لېونو کانه راوشوه
شماره 162: د لېونو کانه راوشوه
شماره 163: د لېونۍ ارمان پوره شو
شماره 164: زیارته تا لره درځمه
شماره 165: زیارت کوم نه رارسيږي
شماره 166: زیارت کوم نه رارسيږي
شماره 167: زیارت و تا ته نه رسیږي
شماره 168: زیارت و هر چا ته رسيږي
شماره 169: زما دې ټول عمر په دار کړ
شماره 170: که دې خندلي راته نه وای
شماره 171: که دې خندلي راته نه وای
شماره 172: که دې خندلي راته نه وای
شماره 173: زما د علم تاوان راکړه
شماره 174: که مې خندلي درته نه وای
شماره 175: ته دې د علم تاوان واخله
شماره 176: طالبان واړه مُلایان شول
شماره 177: دا ستا د علم نصيب نشته
شماره 178: که زما د علم نصیب نشته
شماره 179: علم دریاب، طالب اوباز دی
شماره 180: په زیارتو دې، وا خاونده!
شماره 181: زړه مې هلک شو راته ژاړي
شماره 182: سپوږمۍ تا وکړه سيلونه
شماره 183: سپينې سپوږمۍ تر تا ځارېږم
شماره 184: سپينې سپوږمۍ حال راته وايه
شماره 185: ستا دې قسم وي خوبه راشه
شماره 186: خلک په ټوله شپه کې خوب کړي
شماره 187: زما جانان دې دورې بند کړ
شماره 188: کاغذه ورشه په تعظيم شه
شماره 189: قلم په لاس غمونه کاږم
شماره 190: دا ستا به هېر که به دې ياد يم
شماره 191: څوک چې د چا د چينې ګل شي
شماره 192: کاغذه ورشه ورته وايه
شماره 193: کاغذ چې لولې ورته ژاړه
شماره 194: سلام سلام دی خپله ياره
شماره 195: سلام په سرو شونډو قبلیږي
شماره 196: قسم په خدای باور پرې وکړه
شماره 197: ستا دې قسم په ذوالجلال وي
شماره 198: جانانه ولوله، مُلا شه
شماره 199: زړه مې دا ستا خبرې غواړي
شماره 200: راشه زما د سينې ګل شه
شماره 201: زه به دا ستا د سينې ګل وای
شماره 202: د مسافرو ازار مه وړه
شماره 203: دنيا د سود په لور کږه ده
شماره 204: ګل له بلبل سره ښاييږي
شماره 205: څله مې توره توره بولې
شماره 206: په تورو بد مه وايه ياره/مورې
شماره 207: په تورو بد مه وايه ياره/مورې
شماره 208: که توره یم تا به رنځور کړم
شماره 209: که توره یم، تا به رنځور کړم
شماره 210: په بام ولاړه يم زنګېږم
شماره 211: باده پر باد مې سلام وايه
شماره 212: ما به و يار ته کاغذ ورکړای
شماره 213: باده د خدای روی مې دروړی
شماره 214: بېلتون په هر چا مېلمه کيږي
شماره 215: بېلتونه بس دی ظلم مه کړه
شماره 216: زما جانان دې دورې بند کړ
شماره 217: سلام ــ سلام جانه سلام دی
شماره 218: سلام دې راغی ته را نه غلې
شماره 219: قلم په لاس غمونه کاږم
شماره 220: سترګې مې ستا په لور کږې شوې
شماره 221: ستا په دیدن پسې جانانه
شماره 222: تر تا دې غم لا وفادار دی
شماره 223: چې را په یاد مې شې جانانه
شماره 224: اسمان ته وګوره چې شين دی
شماره 225: کاغذ د زړه په وينو ليک شو
شماره 226: کاغذه بخت دې مبارک شه
شماره 227: تر ما لا ته ښه يې کاغذه
شماره 228: طالبه بس دی ژړا مه کړه
شماره 229: کتابه ژر ژر تمامېږه
شماره 230: باد نن د پاسه، که د ښکې دی
شماره 231: په ګورستان کې به نارې کړم
شماره 232: زه په ارمان له دنيا لاړم
شماره 233: سترګې يې مه پټوئ خلکو
شماره 234: نصيبه وسوځې، ايرې شې
شماره 235: قلمه مات شې، بخته واووړې
شماره 236: ښېرې ازار به ورته وکړم
شماره 237: ته دې پکول په ټنډه کېږده
شماره 238: ګلان له خاورو پيدا کيږي
شماره 239: پل صراط به ورته نيسم
شماره 240: ما وېل له غمه به دې ومرم
شماره 241: ما ته قلم مشواڼۍ راوړئ
شماره 242: په يار مې سپين کفن غوړيږي
شماره 243: قبر خو سل ګزه کوهی دی
شماره 244: په تورو خاورو زما سلام دی
شماره 245: په ګورستان مې دې سلام وي
شماره 246: ولې به نه ورپسې مرمه
شماره 247: عالمه يو تر بل ځارېږئ
شماره 248: چې د اټک په پل تیریږي
شماره 249: خدای دې په علم برکت کړه
شماره 250: ډوډۍ مې وخوړه مړه شوم
شماره 251: زړګی مې داسې راته وايي
شماره 252: کتاب تمام، طالب روان شو
شماره 253: زه به د فقهې طالب یار کړم
شماره 254: زمونږ د باغ مالیاري واخله
شماره 255: سپينو پايڅو دې لېونی کړم
شماره 256: کتاب مې کوت جانان رایاد شو
شماره 257: کتابه ژر ژر تمامېږه
شماره 258: که له بکوا نه راتېر شوې
شماره 259: مورې راپاڅه لاټين بل کړه
شماره 260: ما ښاماران له غاړې تاو کړل
شماره 261: ستا له یارۍ نه به وا نه وړم
شماره 262: ښایست په ما باندې تمام و
شماره 263: د حُسن ټول دوران دې تېر شو
شماره 264: خال خو دې ما وران کړی نه دی
شماره 265: خال په پلو کله ورانيږي
شماره 266: جینۍ یاري راسره وکړه
شماره 267: مينې دې دومره لېونی کړم
شماره 268: هلکه دا څه او څه وايې
شماره 269: الله دې داسې لېونی کړه
شماره 270: جینۍ يوه خبره واوره
شماره 271: مور به مې خاورې تا ته درکړي
شماره 272: داسې جوړه به درته راوړم
شماره 273: جوړه له ځان سره سمبال کړه
شماره 274: که دې دا سپينه کوکۍ راکړه
شماره 275: هلکه تا ته حاجت نشته
شماره 276: ته چې ياري راسره نه کړې
شماره 277: ما ته دې هيڅ راکړي نه دي
شماره 278: ستا له غوسې نه، نه ډارېږم
شماره 279: زه دې په زړه باندې زخمي کړمه
شماره 280: ته دې په زړه زخمونه شمار کړه
شماره 281: خوله دې په خوله کې ما ته راکړه
شماره 282: خوله به په خوله کې درته درکړم
شماره 283: بېګا تمامه شپه بیدار وم
شماره 284: جانانه څنګه دیدن دروړم
شماره 285: دغه کنجره مور دې مړه شه
شماره 286: جانانه ولې خپه کېږې
شماره 287: اوس دې صحي خبره وکړه
شماره 288: زه د پښتون کور کې اوسېږم
شماره 289: زما د زړه ارمان پوره کړه
شماره 290: دغه ارمان به دې پوره شي
شماره 291: نامردې دا دې څه عادت دی
شماره 292: په مخ دې سره داغونه جوړ دي
شماره 293: د مخ اختیار مې یاره ستا دی
شماره 294: لکه د ستورو غوندې ښکاري
شماره 295: په پېښور کې پيدا نه شو
شماره 296: هغه زما جانان که راغی
شماره 297: ستا د سينې باغچې ته لاړم
شماره 298: هلکه څله دروغ وايې
شماره 299: خدای مې دې ستا یاري نصیب کړي
شماره 300: بس دی زما له یارۍ واوړه
شماره 301: مال دې زما واړه تمام کړ
شماره 302: ستا یارانې مزه رانه کړه
شماره 303: چې یارانې مزه در نه کړه
شماره 304: نامردې دومره پاګل نه يم
شماره 305: هلکه ته خو مَېن نه يې
شماره 306: خال دې په زنه باندې مه ږده
شماره 307: خال به په زنه باندې کېږدم
شماره 308: لکه يتيم درته ولاړ يمه
شماره 309: په جینکو کې ترس نه وي
شماره 310: پلار دې مالدارو پسې ګرځي
شماره 311: ته غریب يې، زه مالداره
شماره 312: چې مور مې تا سره رضا وي
شماره 313: ما ته یوه بله کوکۍ راکړه
شماره 314: يوه کوکۍ مې درته درکړه
شماره 315: مخ له سالو نه رابهر کړه
شماره 316: مور دې له ما سره رضا ده
شماره 317: که خدای په ګوتو باندې راکړې
شماره 318: ښه ده چې حال دې راته ووېل
شماره 319: دغه په زور به درته وښيم
شماره 320: چې دې ژړلي راته نه وي
شماره 321: بس دی له ما نه په کرار شه
شماره 322: بېګا ته بیا بیداره اوسه
شماره 323: چېرته په نيمه شپه را نه شې
شماره 324: ما ته دې هغه وخت ياديږي
شماره 325: خلک دې ټول راګوماني کړل
شماره 326: پر ما رڼا ورځ، توره شپه ده
شماره 327: پر مخ دې بیا سُرخي پيدا شوه
شماره 328: په سپينه خوله مې دې پرهر کړ
شماره 329: پېزوان دې ما اخیستی نه دی
شماره 330: پېزوان مې شرنګ له پوزې ولوېد
شماره 331: زړه مې له سترګو ګيله من شو
شماره 332: د ماما زويه رسوا به مې کړه
شماره 333: ستا یارانه دوه نیمې ورځې
شماره 334: په بلۍ ناسته مستې شاربي
شماره 335: دا د سفر مې اتم کال دی
شماره 336: له دې وطنه به دې ورک کړم
شماره 337: د سترګو یو سلايي بس دی
شماره 338: مولا دې داسې مرګی درکړي
شماره 339: د کلي يو شپېته کوڅې دي
شماره 340: زما یارۍ ته به ټينګ نه شې
شماره 341: یو خو مې ټيک څلور مې خاله
شماره 342: ما ته پينځه ګوتې د سرو کړه
شماره 343: زما پينځه وخته دعا ده
شماره 344: زمونږ پينځه وخته دعا ده
شماره 345: سختې ښېرې مې درته وکړې
شماره 346: خال مې د کونډې په مخ وليد
شماره 347: چې پېغله لور يې په کاله وي
شماره 348: کټه څلور دې بازوګان دي
شماره 349: د جدايي دې کال پوره شو
شماره 350: زما پينځه وخته دعا ده
شماره 351: زما پينځه وروڼه څادر دی
شماره 352: پينځم ارمان مې اخري ده
شماره 353: ته يو وار راغلې بېنوا شوې
شماره 354: دا نيم به يم او نيم به نه يم
شماره 355: پېغلتوب نيمه پاچاهي وي
شماره 356: عمر د باد په شان تیریږي
شماره 357: که سل اویا کلونه تېر شي
شماره 358: که سل اویا تدبیره وکړم
شماره 359: مخ دې د يو میليون روپو دی
شماره 360: په جوارګر لالي مې سر دی
شماره 361: په یوه بنګړي رانه خپه وه
شماره 362: زما يارۍ ته به ټينګ نه شې
شماره 363: پېزوان دې دوه سوه ټوټې شه
شماره 364: خاونده دیارلس کاله شپه کړې
شماره 365: د تناره لمبه دې وينم
شماره 366: لېونۍ بیا تنور لمبه کړ
شماره 367: د ظالمانو کور میرات شه
شماره 368: چې له اويا کسو پيدا وي
شماره 369: یار په سفر ځي، خولګۍ به ورکړم
شماره 370: جینۍ له څوارلسو تر شلو
شماره 371: د جینۍ مړاوې مړاوې سترګې
شماره 372: د جينۍ درې ورځې یاري وي
شماره 373: که په شپاړسمه روژه درشم
شماره 374: خوله به په زوره درنه واخلم
شماره 375: شپاړس اوولس ورځې کيږي
شماره 376: جینۍ د لسو بچو مور شوه
شماره 377: مسافري کولی نشي
شماره 378: ستا به لسمه یارانه وي
شماره 379: یار مې نهم، زه په لسم کې
شماره 380: زما د لسو کالو ياره
شماره 381: که شل او سل کلونه تېر شي
شماره 382: زړه مې بې واره درزيږي
شماره 383: زړه مې بې واره درزيږي
شماره 384: څوک چې په شنو سترګو مَېن شي
شماره 385: زما جانان له رنګه تور دی
شماره 386: په ما دې زر منه غم پروت دی
شماره 387: کلاله شپږ روپۍ به درکړم
شماره 388: دیدن په لک، خندا په زر ده
شماره 389: په ما يې زر منه احسان دی
شماره 390: د هجران زر پيالې به نوش کړم
شماره 391: پېزوان په کورمه کې جوړيږي
شماره 392: چارګل په کورمه کې بندي شو
شماره 393: لوړه دې پوزه، غټې سترګې
شماره 394: که ته له خپله ځايه راغلې
شماره 395: هسې خو ټول جانان ښايسته دی
شماره 396: چې تا پګړۍ په سر کږه کړه
شماره 397: والۍ د غوږ، پېزوان د پوزې
شماره 398: والۍ د غوږ، امېل د غاړې
شماره 399: پېزوان په پوزه کړه، خدای ياد کړه
شماره 400: پېزوان په لوړه پوزه خوند کا
شماره 401: پېزوان دې مات په پوزه راووړ
شماره 402: پېزوان په دنګه پوزه خوند کا
شماره 403: پېزوان مې بیا په پوزه جوړ کړ
شماره 404: تا چې په پوزه سور پېزوان کړ
شماره 405: د چا نتکۍ، د چا پېزوان وي
شماره 406: پوزه يې چيته، خوله يې ويته
شماره 407: چارګل دې بیا په پوزه سپور کړ
شماره 408: چارګل دې غټ پر پوزه ايښی
شماره 409: نرۍ دې پوزه، غټې سترګې
شماره 410: چارګل په پوزه کړه، خدای ياد کړه
شماره 411: چارګل په پوزه کړه، راووځه
شماره 412: تا چې ټوپۍ په ورېځو کېښوه
شماره 413: تور مېخکی په پوزه سپور کړه
شماره 414: په مخ مې مه وهه خوږېږم
شماره 415: که ته له خپله ځايه راغلې
شماره 416: خدای دې د پوزې پېزوان مات کړه
شماره 417: پېزوان زما له پوزې ورک شو
شماره 418: د پوزې سر ترېنه قيچي کړئ
شماره 419: چارګل مې بیا له پوزې پرېووت
شماره 420: نتکۍ دې چا له پوزې لرې کړه
شماره 421: زما په تُهمت جانان بندي شو
شماره 422: نجلۍ په باغ کې الوچې خوري
شماره 423: فقیره هل کړه ودرېږه
شماره 424: زړه مې سوری وينې ترې څاڅي
شماره 425: الله دې ژر تياره ماښام کړي
شماره 426: اخر به کند کچکول را واخلم
شماره 427: امسا په لاس، کچکول په غاړه
شماره 428: بې تا وطن شو، را نه پاتې
شماره 429: زما سپېره قسمت ته ګوره
شماره 430: ښه ده چې ته له سفر راغلې
شماره 431: زه درته ښکته پورته نشوم
شماره 432: خولګۍ دې پاس په خولګۍ کېږده
شماره 433: مزې خو تا وکړې سپوږميه
شماره 434: ته چې لو کړې، ګوتې به پرې کړې
شماره 435: تاوان زما د پېزوان راکړه
شماره 436: پېزوان کې سره بڅرکي نه وي
شماره 437: زرګره نغدې روپۍ واخله
شماره 438: پيزوان له تا سره ښه ښكاري
شماره 439: د محبوبې پېزوان جوړيږي
شماره 440: خوله دې په دنګه غاړه کېږده
شماره 441: خلک پېزوان ګړندی بولي
شماره 442: مخ يې اسمان، زلفې يې ورېځې
شماره 443: لیلا په باغ کې الوچې خوري
شماره 444: اوښانو بيا غاړې کږې کړې
شماره 445: پېزوان مې روڼ جوړ کړه زرګره
شماره 446: پېزوانه ته ولې دلګیر يې
شماره 447: پېزوان مې پاس په شونډو سپور کړ
شماره 448: پېزوان مې خړو اوبو ډوب کړ
شماره 449: پېزوان کودی کړه، اوبه راکړه
شماره 450: پېزوان دې ما اخیستی نه دی
شماره 451: پېزوان يې بیا په شونډو سپور کړ
شماره 452: اباسين بیا په څپو راغی
شماره 453: که سږنی اوړی خدای وکړي
شماره 454: شونډې به يې ولې پستې نه وي
شماره 455: ما درته نه وېل شرمېدمه
شماره 456: دا ساه مې ستا په غېږ کې خيژي
شماره 457: پېزوان له تا سره ښه ښكاري
شماره 458: پیزوان مې جګ کړه خوله مې واخله
شماره 459: پېزوانه څومره بختور يې
شماره 460: پېزوان دې دوه سوه ټوټې شه
شماره 461: پېزوان له تا سره ښه ښکاري
شماره 462: پېزوان مې خړو اوبو یووړ
شماره 463: ما ته وړکوټی پېزوان جوړ کړه
شماره 464: زما پرې هسې نوم بدنام شو
شماره 465: پېزوان په دنګه پوزه خوند کا
شماره 466: مخ دې اسمان خالونه ستوري
شماره 467: یو خو مې ټيک څلور مې خاله
شماره 468: تپه تياره ده نه دې وينم
شماره 469: ستا د پېزوان څلور پرې دي
شماره 470: وړوکی یار مې چیلم خور شو
شماره 471: پېزوان مې ښه جوړ کړه زرګره
شماره 472: جانان دې بل وطن ته نه ځي
شماره 473: افسوس افسوس ارمان ارمان دی
شماره 474: پېزوان مې ستا برېتو کې بند شو
شماره 475: یو کال به نور هم مسافر يم
شماره 476: پېزوان دې بيا په شونډو سپور کړ
شماره 477: پېزوان يې بيا په شونډو سپور کړ
شماره 478: پېزوانه څومره بختور يې
شماره 479: پېزوانه خانده هوسېږه
شماره 480: پېزوانه کوز شه، اوبه وڅکه
شماره 481: پېزوان په لوړه پوزه خوند کا
شماره 482: پېزوان دې مات په پوزه راووړ
شماره 483: پېزوانه تا نه ګيله من يم
شماره 484: پېزوان دې کوز له شونډو نه کړې