عبدالقادر خان خټک
که
د عشق په تور مې کاڼي په سر ووري
زه به وايم واړه دُر و ګوهر ووري
په
چرګ بانګ مهال یې داد د بوسې وکړ
مړنی پشکال تل په سحر ووري
په
تاثير یې د قدم خاورې خوشبو دي
که په کوی باندی یې مشک و عنبر ووري
سرې
سرې وښکې مې له سترګو وينې نه دي
دا زما د زړه له اوره شرر ووري
د
رحمت سزاوار زه چې ګنهګار يم
باران بويه چې په تږي شجر ووري
د
ظالم د سر د تاج لعلونه نه دي
په تندي یې له دوزخه اخګر ووري
د حاسد جفا زغمه عبدالقادره!
تل د غم کاڼي په سر د ثمر ووري