دنيادار په سپيو بولی يا په خرو
 ته پرې ولې هومره مينه کوې ترو

عاشقان د يار په مخ په شونډو مست وي
 مستغني دي د جهان له سپینو سرو

زما يار په خوب وده دی چې ويښ نشي
 په پياله کې ساقي مۍ تويوه ورو

عام عالم ورته بې بال و پَر ښکاريږي
 لامکان ته عاشق ځي د عشق په پړو

توکّل زما په خدایی، نه په طاعت دی
 شيخه! تا زده، ستا طاعت زده، ستا اسرو

په شامت د دې سړيو باران پريږده
 شکر دا چې اور نه ووري له اورو

بې عمله په هيڅ ښه په چنو نه شي

نه په وروڼو په پلرونو نه په ترو

چې د خدای په ياد مشغول سړی هغه دی
 دا غافل خلق حساب دي په خرو مرو

نصيحت وایې همېش عبدالقادره!

 مردګان که څوک مني، له اديرو