عبدالقادر خان خټک
که
ګذر د يار په کُوی وکړي صبا
ووايه زمونږ پيغام په دلربا
څو
قطرې زمونر په ياد مزکه توی کا
چې په بزم د عشرت اخلي صهبا
ستا
د زلفو بوی نسيم په چمن راوړ
له مستۍ شو د غنچو قميص قبا
په
ژړا مې د بڼو خاورونه توی شول
په ليمه مې قدم ږده بې محابا
لکه
ګل په بوی تر نورو ګلو ښه شي
ښه خصلت زياتوي حسن د خوبا
نصيحت
په عاشقانو اثر نه کا
نه د پير نه د استاد نه د بابا
تله
تر تله به پوندی وي لکه خضر
که په خله ورکا دلبره لا وبا
چې
مې يار له غيږې ځي د مرګ ساعت وي
دريغه مه وی د وصال د شپې صبا
تر
سايه یې د جنت خوښي یې مومم
د خپل يار قامت و ما ته شو طوبی
له
دې ملکه په عزت واته بهتر دی
ساکنان یې حرمت نه کا د غُربا
که رښتینی حب لري عبد القادره
بې ريباره به در درومي محبوبا