عبدالقادر خان خټک
څو
بدل په عبادت نه کړي عادت
بيا به نه مومي لذت د عبادت
چې
سبب یې د دوزخ زما کشتن دی
بيا به نه مومم دا هسې شهادت
په
نکريزو د ناز پښې د ليلی سرې دي
هوسۍ درومي د مجنون په عيادت
سيادت
به د طاوس نه د همای وو
که مونده شوی په چوري یې سيادت
د
استاد په سعې کله ذکا مومي
چې مفطور وي هغه څوک په بلادت
چې
هيڅوک یې نه پښتنه نه ماتم کا
هغه مرګ دلې هُورې دی سعادت