عبدالقادر خان خټک
که
ښکنځل دې په بېدردو تراخه لګي
ما ته کړه په ما تر شهدو خواږه لګي
مشتاقان
د تېغ په آب سره سيراب کړه
تر ژوندون یې ښې په تږي اوبه لګي
سترګې
پټې زړه بيدار لکه غونچه شه
د دولت نسيم د ويښو په زړه لګي
سنګدلان
یې له ناوکه بې بهره دي
په مشتاقو تر ګلونو پاسته لګي
چې
یې داغ زما د زړه د داغ پشان دي
په لاله مې څه خو څه خو ليمه لګي
د
بڼو اغزي مې لرې په ژړا کړه
چې د يار په قدمونو تېره لګي
يو ساعت عبدالقادر ځنې خلاص نه دی
هر زمان د عشق لښکرې په ده لګي