عبدالقادر خان خټک
نن
سحر صبا نارې وکړې بلبلې
د بهار زېری کاوه يوې په بلې
وې
یې زېری درباندې خزان تېر شو
بهار راغلی پاڼو ونيولې وُلې
وار
د غم د محنت تېر شو خوشحالي کړه
د غمژنو غوندې څه ننوتلې
اوس
را درومه چې ګلونو باندې ګشت کړو
لور په لور د ګل غوټۍ دې غوړېدلې
«دې
وې» تا د بهار غم لیدلی نه دی
هم بهار په ما لمبې ولګولې
د
خزان د بهار وریځې راته يو شوې
چې مې دواړه تيريدونی وُګڼلې
له
دې پسه به بهار په ځان حرام کړم
د خزان خوښي مې زياتې وليدلې
خوشحالۍ
به لکه زهر ور ښکاره کړم
که د غم پيالې دې يو ځله وڅښلې
نصيحت عبد القادره ځنې واخله
دا وينا بلبلو تا و ته ویلې