

عبدالقادر خان خټک
کښلی
مخ یې مياشت خجله کړه نمر هم لا
قد یې سروه کړه سرکوزه عرعر هم لا
سرو
لبانو یې قيمت د لعلو کم کړه
سپينو غاښو یې بې آب کړ ګوهر هم لا
چې
تنها یې همېشه په سر اخلم
د عشق بار مې ګردون خم کړ کمر هم لا
نه
یواځې په صورت جدایي خوار کړم
په دا اور مې ننه سوزي ځيګر هم لا
چې
نګهت د يار د زلفو نسيم راوړ
مشک خوشبوی په هغه بوی شول عنبر هم لا
په لمانځه کې د يار وروځې را په ياد شوې
د زړه آه مې محراب وسوه منبر هم لا
څو دې زړه عبد القادر سره جفا کړه
ستا جفا به وړي په سر په بصر هم لا