عبدالقادر خان خټک
پښې
بربنډې، سر بربنډ ګرېوان پاره وي
په طلب یې په ملکونو آواره وي
په
ستنه شوې د دنيا له کاروباره
تا ګنړلي ناشمارلي، هيڅ کاره وي
له
دې عقله هيڅ فایده حاصله نه شوه
لا يعقل د ليونيو په شماره وي
د
آشنا د غم په سیند کې مې شنا کړې
د جهان له هوسونو کناره وي
د
عالم په نيک و بد غرضي نه وي
بې جوابه، بې حجته بې چاره وي
په هر ځای چې کښلی وي عبدالقادره!
په حيرت یې د جمال په ننداره وي