دا څه اور دی نه پوهيږم چې په زړه زما بليږي
 دا سيلاب له کومه راغی چې تر سترګو مې چليږي

نن زما د زړه په ښار کې نارې دي نه پوهيږم
 چې مې روح له تنه درومي که آشنا له ما بيليږي

څه پوښتنه کړې له ما نه چې د زړه احوال دې څه دی
 په مثال لکه ماهي دی چې په تېلو کې تليږي

د ښه مخ صفت یې هيچا لکه حق دی ادا نه کړ
 واصفان یې همه واړه د هلک غوندې لليږي

ځکه هسې رنګ بې قدره صبا ور په ور جاروزي
 چې په کوی د دلبر راشي ترې ګزر کاندې تيریږي

فريادونه کړه بلبلې! وينې ژاړه څو په تا شي
 د آهاړ سيلۍ راغلې د ګل پاڼې به تليږي

دا آسمان چې په تندي د پاسه ګرځي لکه ژرنده
 د دانو په ځای سرونه شپه او ورځ پکې دليږي

نه يواځې زه او ته د جدایۍ په تيغ زخمي يو
 په هر لور عبدالقادره! پرهارژلی دی ګليږي

د غم شپه دې په ما بدله شوه عبد القادره!

چې جبين یې لکه نمر تر تور ور بل درته ځليږي