عبدالقادر خان خټک
ترې
قربان شه سل ښادۍ د ښادمنو
ربه! مه وړه خپل غمونه له غمژنو
هر
آشنا چې زړه را ياد کا زما مرګ دی
زه فراق ځيګر پاره کړم د میېنو
و بېدردو ته دعا کړم که دردمند شي
خدایه درد را ښکاره مه کړه د دردمنو
چې
وار وار به باغ خالي شي له ګلونو
نن بلبلو دا آواز کاوه په ونو
بدان
واړه د بدانو صحبت بد کړل
ډېر پمن دي پمن شوي له پمنو
ډېر
ګردونه دي سواره ځنې ښکاره شي
د خوارۍ یې نظر مه کړه په ګردمنو
و معنو ته فهم کړه عبد القادره!
چې نظر کړې د جهان په اوږو پلنو