عبدالقادر خان خټک
چې
سحر د يار له لوريه شمال راشي
دا بيمار خاطر مې څه خو په حال راشي
اوس
خو وار د وصل تېر شو هجران راغی
يا نصيب چې بيا نوبت د وصال راشي
زړه
مې ډوب شي پوښتيده یې هرګز نشم
چې ريبار د يار له لوريه ملال راشي
نور
شغلونه به دې ووځي له خاطره
که په زړه کې دې د کښليو اشغال راشي
د
ديدن د وږو تږو طاقت کم شو
لا به کله وړومبۍ ورځ د شوال راشي
د
خپل يار د وصالته اميدوار شم
چې سورت د يوسف ما ته په فال راشي
په هجران کې خوار و زار عبدالقادر شه
بيا به کله په شيوه په خيال خيال راشي