عبدالقادر خان خټک
نه
پوهيږم چې په ويښ يم، که خواب وينم
چې دا هسې رنګ کارونه عجاب وينم
پلار
و زوی و ته خبرې په نرمۍ کا
زوی و پلار و ته په قهر و عتاب وينم
په
اميد د مال و ملک چې ورميراث شي
د مور پلار له مرګه زوی یې کامياب وينم
چې
مقصود یې ترمينځ ووځي غليمان شي
محبت په خپل مقصود د احباب وينم
واژګونه
چارې په دهر کې لیدی شي
محتسب کره شيشه د شراب وينم
په
ښي لاس پياله د ميو مۍ نوشي کا
په کيڼ لاس کې یې د فقهې کتاب وينم
که
قاضي دی، که مفتي، که خطيب دی
د همه وو کره چنګ و رباب وينم
تولّا
تبرّا طمع ځنې يووړه
عالمان د کافرانو په باب وينم
که
پخوا فضل په علم په تقوی و
اوس یې فضل د دنيا په اسباب وينم
د
دوزخ په لور که تله په معصيت شي
تر کافر د مسلم تله په شتاب وينم
ښې
خوږې صافې اوبه په کور کې نه څښي
تشنګان روان په لور د شراب وينم
که
پخوا حاکم شبان خلق رَمه وو
په دا دور یې ليوه يا قصاب وينم
لور
په لور یې د ظلم لمبې بلې
پکې زړونه د مظلوم کباب وينم
هيڅ
مې نه زده چې انجام به یې په څه شي؟
په بديو کې د خلقو جواب وينم
شکر
شکر چې لا دَر د توبې وا دی
د مشرق په لور ختل د آفتاب وينم
سامعان یې آمنّا و صَدَقّنا کا
ستا ګفتار عبد القادره! صواب وينم