عبدالقادر خان خټک
څو
د عشق په اور دې نه ده ويلې وازده
که دعوی د عاشقۍ یې وکړې تازده
ته
به څرنګ په دا هومره شتاب درومې
چې دا لار د څړه رو او د یکتا زده
نا
اميد یې هيڅوک نه درومي له دره
په هر ځای یې د کرم دروازه باز ده
د
طاوس وزر طاوس لره بلا شي
ښارونۍ په قفس کړې خپل آواز ده
هنرمند د خپل هنر په لومه بند شي
دليري د باز بلا په ځان د باز ده
لویې
ونې سيلۍ پرېباسي، نه بوټي
عاقبت سرنګوني د سرفراز ده
د
غماز وينا وينا واروه مه اروه
چې وينا یې دوست ګداز دښمن نواز ده
سر ساتنه په مذهب د عاشقانو
له آشنا عبد القادره! لا جواز ده