غزل شماره 1: ډېر ښه يې احساس دی دما نن سبا

غزل شماره 2: خير که زه اوس څومره يم ارزان په تا

غزل شماره 3: اسانې په لوستو کې نه دي ګرانې سترګې ستا

غزل شماره 4: رنګين غوندې لسمون کړي شفق بېزې سترګې ستا

غزل شماره 5: چې خيشتې يې نن په مُل کړې زلفي ستا

غزل شماره 6: زلفې که ورېځې دي، ښوري په خندا خندا

غزل شماره 7: دم د بې دمانو چې اشنا نه کا پيدا

غزل شماره 8: بيا نو نهال زما په اوښکو شو ګلشن د ژړا

غزل شماره 9: نن اشنا زما د بې پتۍ نه شکايت کا

غزل شماره 10: نن اشنا زما د بې پتۍ نه شکايت کا

غزل شماره 11: څوک چې پرېشانه وي تکل د جمعيت کا

غزل شماره 12: چې نظر مې زخمي زړه ته لکه تار کا

غزل شماره 13: نن هغه اشنا مې چې جلوه د زړه په طور کا

غزل شماره 14: کله د يار سترګې زما داسې استقبال کا

غزل شماره 15: دی ساده خو زمانه به يې قاتل کا

غزل شماره 16: دا اوښکې چې د زړه نه زما سترګو ته تکل کا

غزل شماره 17: که را مخ زما په لور هغه صنم کا

غزل شماره 18: سر دې پکې څه؟ سر مې د فکر په زنګون کا

غزل شماره 19: ښه به وي له دې چې خوی د سپي وکا

غزل شماره 20: فطرت يې څه کا او ښکلي څه کا؟

غزل شماره 21: زلفې کړه خورې چې د توبې په زړه تياره کا

غزل شماره 22: نن دې پوښتنه چې اشنا زما د زړه کا

غزل شماره 23: حجره د زړونو بويه چې پراخه پښتانه کا

غزل شماره 24: غم ځپلي مین چرې دوا نه کا

غزل شماره 25: هر کله نظر چې د اشنا مهرباني کا

غزل شماره 26: اوښکې مې له ډېره ضبطه ډېره رواني کا

غزل شماره 27: چې اوتر کاته په څېر د غرڅني کا

غزل شماره 28: هر بېګاه وايي سبا

غزل شماره 29: سر و مال مې له تا ځار کړو ايمان لا

غزل شماره 30: که هر څو ده ستا غمزه، قضا زما

غزل شماره 31: دا احساس دی د خودۍ کمر زما

غزل شماره 32: چې هیڅ نه دی مقدر مآل زما

غزل شماره 33: دا حوصله چې وارخطا ده زما

غزل شماره 34: چې د اشنا غمونه ګران دي په ما

غزل شماره 35: لويې د فکر سلسلې شوې زما

غزل شماره 36: د کايناتو په چمن کې دی بهار د رڼا

غزل شماره 37: مينه موندۍ شي د جنون په رڼا

غزل شماره 38: شته په هر طرف کې زمونږ پام د بېنوا

غزل شماره 39: عالم کې د عدم مې شو مضطرب شباب بيا

غزل شماره 40: يار لرې کړه د مخ نه کچه خال بيا

غزل شماره 41: دا نقاب دې د جمال نه دی نقاب

غزل شماره 42: داسې ښه يم ګرېوان څيرې مست خراب

غزل شماره 43: د کوم جهان په سمندر کې دا جهان دی حباب

غزل شماره 44: وايي چې توبې ته روا څه مطلب؟

غزل شماره 45: وايي چې توبې ته روا څه مطلب؟

غزل شماره 46: چې الفت د حد نه تېر شي د حبيب

غزل شماره 47: دې غوږ کړو د مکرۍ دنیا په ست

غزل شماره 48: راغلو ګله راغلو د ګرېوان د څيرولو وخت

غزل شماره 49: پرې مې ږده واعظه يم د يار په انتظار کې ناست

غزل شماره 50: داسې زه د يار په عشق کې يم په دار مست

غزل شماره 51: راز د درد او محبت مې حجر پرانست

غزل شماره 52: چې زما نه دې رخصت په سحر وغوښت

غزل شماره 53: مات شو تغافل يې که ډېر زور وغوښت

غزل شماره 54: سر چې مې نن د چا په در تېروت

غزل شماره 55: چې د خودۍ په تلوسو تېروت

غزل شماره 56: اوس د عقل مې د سر نه اثر ووت

غزل شماره 57: د ګلشن له زلميتوبه بهار ووت

غزل شماره 58: دی د زړه جهان مې په قرار ترينه طوفان ووت

غزل شماره 59: دی د زړه جهان مې په قرار ترينه طوفان ووت

غزل شماره 60: څه که په عشق کې لاجوابه ووت

غزل شماره 61: غم د بېلتانه که و خو ښکليه په ما پرېوت

غزل شماره 62: روح چې په پيکر کې د ناسوت د انسان پرېووت

غزل شماره 63: حيران يمه د ذهن په کوم لوري قدم پرېوت

غزل شماره 64: اې عشقه دا به ته يې چې په مادې نظر پرېوت

غزل شماره 65: تندی مې څه پرېوت چې سر پرېوت

غزل شماره 66: د يار د مينې په ما وکړو اثر پټ پټ

غزل شماره 67: بې درد و رنځ و غم نه په الفت کې نشته هيڅ

غزل شماره 68: چې دې ما و ته اشنا کړو، نا اشنا مخ

غزل شماره 69: په مخونو کې ښايسته مې دی د يار مخ

غزل شماره 70: ستا حسن چې ښکاري د هر چا په مخ

غزل شماره 71: ستا جمال دی نمایان زما په مخ

غزل شماره 72: هيڅ پروا مې نشته د دنيا په مخ

غزل شماره 73: چې اشنا مې له قفسه کړي صياد

غزل شماره 74: وايه څه خو ته د فراق لاس ښه دی که بد؟

غزل شماره 75: بوی حيران وي د رفتار په آيينه ګرد

غزل شماره 76: چې اخیستی چا د مال او د کمال خوند

غزل شماره 77: خرد ځپلي زړه زما چې کيف د جنون وموند

غزل شماره 78: خدای زده څه مې دی مراد او څه مقصود

غزل شماره 79: وختونه چرته رانه وړی نه شي سامان د وجود

غزل شماره 80: زور د ښکلاو، چې وربل دې الوول پرېښود

غزل شماره 81: زما په پوهه کې چې علم يو خلل وګرځېد

غزل شماره 82: زړه مې زخمي څاڅي ترې خون ما پرې پرهر و نه ليد

غزل شماره 83: ما د فرقت سحر سبا و نه ليد

غزل شماره 84: عشق مې محتاج د هيڅ هنر و نه ليد

غزل شماره 85: ما د اشنا د مينې خوند و نه ليد

غزل شماره 86: لوی د الفت نه مې بل غم و نه ليد

غزل شماره 87: لوی د الفت نه مې بل غم و نه ليد

غزل شماره 88: چې مکېز دې کړو دلبر ورسره ګډ

غزل شماره 89: چرې نه وي حق ليدونکې سترګه تر تر

غزل شماره 90: د نقطې نه دی د عشق زما سفر

غزل شماره 91: اوښکو ګلرنګو ته مې ګوره حکايت څه پکار

غزل شماره 92: د غيرو ښکار نه وي هيچرې د شيرانو پکار

غزل شماره 93: په فراقجنو که پرې باسې ته خندان تندر

غزل شماره 94: ستا د زلفو ملامت او زما سر

غزل شماره 95: ستا له هوسۍ سترګو که زما دی ترهېدلی نظر

غزل شماره 96: ستا د نظر د تجلی سره چې تللی نظر

غزل شماره 97: ډوب چې شو د ميو په کاسو کې زما فکر

غزل شماره 98: ډوب چې شو د ميو په کاسو کې زما فکر

غزل شماره 99: خوب د مينې کړې، بيدار شو زما عمر

غزل شماره 100: تګ دی، پر له پسې تګ دی کار د عمر

غزل شماره 101: ما ته زاهد که کړي دنیا پېغور

غزل شماره 102: زه شوم آيينه چې ګورم ستا په لور

غزل شماره 103: څنګه شوې اشنا د نا اشنا په څېر

غزل شماره 104: دا زه يم چې حاصل راته عرفان دی د تعمير

غزل شماره 105: د ښايست يې د سپين مخ ځنې اثر لاړ

غزل شماره 106: عشقه په ښايښت دې اثر چرته لاړ

غزل شماره 107: د تغزلې خيال مې د نېک او د بد سره لاړ

غزل شماره 108: شمعې هم زما په شانې انتظار کړ