امیر حمزہ شینواری
اوښکو ګلرنګو ته مې ګوره حکايت څه پکار
زه چې ګوهر په مځکه شيندمه دولت څه پکار
خفه رندان دي چې توبه مې کړي بيا له ميو
د يو معلوم توبه شګن نه شکايت څه پکار
په هزار ژبو مې خاموشه ښکلی يار دی خبر
رقيبه ځای دی د ادب ستا وکالت څه پکار
که عنايت په نهايت وي عنايت څه پکار
که نهايت په عنايت وي نهايت څه پکار
حيض و نفاس سبب د شرم وي مردانو لره
واعظه هوش کوه خواش د کرامت څه پکار
د زرو کان د کمينه مځکې بطن نه لري
رقيبه ستا مجاهده او رياضت څه پکار
نوم د حمزه چې په نامه د بېنوا ستا به شي
هغه غلط واعظ دا وايي شهرت څه پکار