امیر حمزہ شینواری
د قافیه د حروفو له لحاظه
الف
شماره 1: ډېر ښه يې احساس دی دما نن سبا
شماره 2: خير که زه اوس څومره يم ارزان په تا
شماره 3: اسانې په لوستو کې نه دي ګرانې سترګې ستا
شماره 4: رنګين غوندې لسمون کړي شفق بېزې سترګې ستا
شماره 5: چې خيشتې يې نن په مُل کړې زلفي ستا
شماره 6: زلفې که ورېځې دي، ښوري په خندا خندا
شماره 7: دم د بې دمانو چې اشنا نه کا پيدا
شماره 8: بيا نو نهال زما په اوښکو شو ګلشن د ژړا
شماره 9: نن اشنا زما د بې پتۍ نه شکايت کا
شماره 10: نن اشنا زما د بې پتۍ نه شکايت کا
شماره 11: څوک چې پرېشانه وي تکل د جمعيت کا
شماره 12: چې نظر مې زخمي زړه ته لکه تار کا
شماره 13: نن هغه اشنا مې چې جلوه د زړه په طور کا
شماره 14: کله د يار سترګې زما داسې استقبال کا
شماره 15: دی ساده خو زمانه به يې قاتل کا
شماره 16: دا اوښکې چې د زړه نه زما سترګو ته تکل کا
شماره 17: که را مخ زما په لور هغه صنم کا
شماره 18: سر دې پکې څه؟ سر مې د فکر په زنګون کا
شماره 19: ښه به وي له دې چې خوی د سپي وکا
شماره 20: فطرت يې څه کا او ښکلي څه کا؟
شماره 21: زلفې کړه خورې چې د توبې په زړه تياره کا
شماره 22: نن دې پوښتنه چې اشنا زما د زړه کا
شماره 23: حجره د زړونو بويه چې پراخه پښتانه کا
شماره 24: غم ځپلي مین چرې دوا نه کا
شماره 25: هر کله نظر چې د اشنا مهرباني کا
شماره 26: اوښکې مې له ډېره ضبطه ډېره رواني کا
شماره 27: چې اوتر کاته په څېر د غرڅني کا
شماره 28: هر بېګاه وايي سبا
شماره 29: سر و مال مې له تا ځار کړو ايمان لا
شماره 30: که هر څو ده ستا غمزه، قضا زما
شماره 31: دا احساس دی د خودۍ کمر زما
شماره 32: چې هیڅ نه دی مقدر مآل زما
شماره 33: دا حوصله چې وارخطا ده زما
شماره 34: چې د اشنا غمونه ګران دي په ما
شماره 35: لويې د فکر سلسلې شوې زما
شماره 36: د کايناتو په چمن کې دی بهار د رڼا
شماره 37: مينه موندۍ شي د جنون په رڼا
شماره 38: شته په هر طرف کې زمونږ پام د بېنوا
شماره 39: عالم کې د عدم مې شو مضطرب شباب بيا
شماره 40: يار لرې کړه د مخ نه کچه خال بيا
ب
ت
شماره 1: دې غوږ کړو د مکرۍ دنیا په ست
شماره 2: راغلو ګله راغلو د ګرېوان د څيرولو وخت
شماره 3: پرې مې ږده واعظه يم د يار په انتظار کې ناست
شماره 4: داسې زه د يار په عشق کې يم په دار مست
شماره 5: راز د درد او محبت مې حجر پرانست
شماره 6: چې زما نه دې رخصت په سحر وغوښت
شماره 7: مات شو تغافل يې که ډېر زور وغوښت
شماره 8: سر چې مې نن د چا په در تېروت
شماره 9: چې د خودۍ په تلوسو تېروت
شماره 10: اوس د عقل مې د سر نه اثر ووت
شماره 11: د ګلشن له زلميتوبه بهار ووت
شماره 12: دی د زړه جهان مې په قرار ترينه طوفان ووت
شماره 13: دی د زړه جهان مې په قرار ترينه طوفان ووت
شماره 14: څه که په عشق کې لاجوابه ووت
شماره 15: غم د بېلتانه که و خو ښکليه په ما پرېوت
شماره 16: روح چې په پيکر کې د ناسوت د انسان پرېووت
شماره 17: حيران يمه د ذهن په کوم لوري قدم پرېوت
شماره 18: اې عشقه دا به ته يې چې په مادې نظر پرېوت
شماره 19: تندی مې څه پرېوت چې سر پرېوت
ټ
شماره 1: د يار د مينې په ما وکړو اثر پټ پټ
ث
ج
څ
شماره 1: بې درد و رنځ و غم نه په الفت کې نشته هيڅ
چ
ح
خ
د
شماره 1: چې اشنا مې له قفسه کړي صياد
شماره 2: وايه څه خو ته د فراق لاس ښه دی که بد؟
شماره 3: بوی حيران وي د رفتار په آيينه ګرد
شماره 4: چې اخیستی چا د مال او د کمال خوند
شماره 5: خرد ځپلي زړه زما چې کيف د جنون وموند
شماره 6: خدای زده څه مې دی مراد او څه مقصود
شماره 7: وختونه چرته رانه وړی نه شي سامان د وجود
شماره 8: زور د ښکلاو، چې وربل دې الوول پرېښود
شماره 9: زما په پوهه کې چې علم يو خلل وګرځېد
شماره 10: زړه مې زخمي څاڅي ترې خون ما پرې پرهر و نه ليد
شماره 11: ما د فرقت سحر سبا و نه ليد
شماره 12: عشق مې محتاج د هيڅ هنر و نه ليد
شماره 13: ما د اشنا د مينې خوند و نه ليد
شماره 14: لوی د الفت نه مې بل غم و نه ليد
شماره 15: لوی د الفت نه مې بل غم و نه ليد
ذ
ډ
شماره 1: چې مکېز دې کړو دلبر ورسره ګډ
ړ
ژ
ږ
س
ش
ښ
ص
ض
ط
ظ
ع
غ
ف
ق
ک
ګ
ل
م
ن
ڼ
و
ه
ی
ي
ې
ئ
ۍ
ر
شماره 1: چرې نه وي حق ليدونکې سترګه تر تر
شماره 2: د نقطې نه دی د عشق زما سفر
شماره 3: اوښکو ګلرنګو ته مې ګوره حکايت څه پکار
شماره 4: د غيرو ښکار نه وي هيچرې د شيرانو پکار
شماره 5: په فراقجنو که پرې باسې ته خندان تندر
شماره 6: ستا د زلفو ملامت او زما سر
شماره 7: ستا له هوسۍ سترګو که زما دی ترهېدلی نظر
شماره 8: ستا د نظر د تجلی سره چې تللی نظر
شماره 9: ډوب چې شو د ميو په کاسو کې زما فکر
شماره 10: ډوب چې شو د ميو په کاسو کې زما فکر
شماره 11: خوب د مينې کړې، بيدار شو زما عمر
شماره 12: تګ دی، پر له پسې تګ دی کار د عمر
شماره 13: ما ته زاهد که کړي دنیا پېغور
شماره 14: زه شوم آيينه چې ګورم ستا په لور
شماره 15: څنګه شوې اشنا د نا اشنا په څېر
شماره 16: دا زه يم چې حاصل راته عرفان دی د تعمير