د تغزلې خيال مې د نېک او د بد سره لاړ

د «ما» او «تا» چې تعين و د حسد سره لاړ

وړاندې چې تېر شومه توحيد مې د توحيد وليدو

هغه الف چې د نقطې و نه د مد سره لاړ

د تعين هله احساس و چې نسبت و په ځای

اوس د معبود هغه نياز د نُونود(۹۹) سره لاړ

علله شک نشته چې لا حد به دې هم حد ګڼلو

مينه چې راغله ستا قياس هم ستا د حد سره لاړ

زه چې څرګند شومه دا واړه کاينات شولو پټ

د اسمانونو نه رفعت زما د قد سره لاړ

تش د خرد نه شو ښکاره رانه وجود د علم

علم زما، په تجرد کې د خرد سره لاړ

اوس نه زما نه څوک پيدا نه زه د چا نه حمزه

چې تنزل مې د احساس د اب و جد سره لاړ