

میرزا حنان بارکزی
د قافیه د حروفو له لحاظه
غزل شماره 1: نن به وکړم څو صفته
غزل شماره 2: الف اول څړه وحدت دی
غزل شماره 3: ب باور په دا کلام کړه
غزل شماره 4: ت تلوار کړه په دا مرسته
غزل شماره 5: ث ثناء کړه له توحيده
غزل شماره 6: ج جمال یې صبح ګاه دی
غزل شماره 7: ح حاضر دی که يې ګورې
غزل شماره 8: خ خودي دې خپل ګمان دی
غزل شماره 9: د دليل دې خپل رفيق کړه
غزل شماره 10: د دليل دې خپل رفيق کړه
غزل شماره 11: ذ ذکر د زړه راز دی
غزل شماره 12: ر رويت د شها پاک دی
غزل شماره 13: ز زنده په هوا آب یې
غزل شماره 14: س سالک پر دغه لار شه
غزل شماره 15: س سالک پر دغه لار شه
غزل شماره 16: ش شها و تا قرينه
غزل شماره 17: ص صراط المستقيم دی
غزل شماره 18: ض ضلال د ظلمات دی
غزل شماره 19: ض ضلال د ظلمات دی
غزل شماره 20: ط طلب وکړه سايله
غزل شماره 21: ظ ظالم نفس دې د خپل دی
غزل شماره 22: ع (دا) عیب د بد ګمان دی
غزل شماره 23: غ (دا) غېرې خوي تغير کړه
غزل شماره 24: ف فاني د تن صفت دی
غزل شماره 25: ق قادر په خپله چار دی
غزل شماره 26: ق قادر په خپله چار دی
غزل شماره 27: ک کريم په خپل اخلاص دی
غزل شماره 28: ل له اهله به خبر شې
غزل شماره 29: ل له اهله به خبر شې
غزل شماره 30: م مهدي روح الامين دی
غزل شماره 31: ن نفي پخپل ګمان یې
غزل شماره 32: و وحدت بې مثله ذات دی
غزل شماره 33: ه هادي د جهان میر دی
غزل شماره 34: لا وایي نفي صورت یې
غزل شماره 35: الف اول هم اخر دی
غزل شماره 36: الف اول هم اخر دی
غزل شماره 37: ی (دا) يو شاه شجاع دی
غزل شماره 38: ابتدا شوه په پښتو د حق ثنا
غزل شماره 39: څو صفت کړم د دلدارو له وفا
غزل شماره 40: دا ګويا هُدهد چې راغی له سبا
غزل شماره 41: چې موجود ده تر ثريا دی تاثرا
غزل شماره 42: يو عجب عزت به بيا مومي علا
غزل شماره 43: پر دا صاف صوفي جایزه ده سما
غزل شماره 44: په هر تن کې چې اميره شوه هوا
غزل شماره 45: په رښتيا مينه پر ګل باندې بلبل کا
غزل شماره 46: چې سجود یې وينا ته د خليل کا
غزل شماره 47: چې امېد په دروغژنه مکاره کا
غزل شماره 48: نن مې وليده ولاړه محبوبه پسو باري کا
غزل شماره 49: دغه کک ويل حبابه
غزل شماره 50: نبسي چې مدد غواړي له نسه
غزل شماره 51: غافل مه شه د دې دور له آشوبه
غزل شماره 52: هر طالب چې نقد يوړو تر صراپه
غزل شماره 53: شاه تر تا نزدې و تا ته
غزل شماره 54: له دې خپله حاله څه وايم و چا ته
غزل شماره 55: زه به څه وايم و تا ته
غزل شماره 56: خبر زده کړه نن د وخته
غزل شماره 57: پتنګ پټ په رموز وويل و شام ته
غزل شماره 58: شمعې وې عجب ولاړه له ما و څه ته
غزل شماره 59: محبوب نه دی له تا پټه
غزل شماره 60: ای د دين په ښایسته چارو کې لټه
غزل شماره 61: ای د دين په ښایسته چارو کې لټه
غزل شماره 62: د عشق درد دی بې پايانه الغياث
غزل شماره 63: څه عجب و د عاقل د خاطر اوج
غزل شماره 64: دانسته له طرفه څه ملک الحاجه
غزل شماره 65: دانسته له طرفه څه ملک الحاجه
غزل شماره 66: دانسته له طرفه څه ملک الحاجه
غزل شماره 67: په ژوندون که دې رضا ده بې لالچه
غزل شماره 68: که خبر شې له صاحبه
غزل شماره 69: چې په زړه نصيحت کېني له نصوحه
غزل شماره 70: هر ناپوه چې د دانا په کار کا رخه
غزل شماره 71: ای په خوي د مؤمنانو سره ستوخه
غزل شماره 72: خبر زده کړه دانشمنده
غزل شماره 73: نن طلب کړه زما جنده
غزل شماره 74: چې دا هسې نا اميد شوې له مقصوده
غزل شماره 75: شيرين يار په خوب اوده مه شه تر ځنډه
غزل شماره 76: حياتي زما د ځان اې تر ځان پر ما لذيذه