...

میرزا حنان بارکزی

د قافیه د حروفو له لحاظه

غزل شماره 1: نن به وکړم څو صفته

غزل شماره 2: الف اول څړه وحدت دی

غزل شماره 3: ب باور په دا کلام کړه

غزل شماره 4: ت تلوار کړه په دا مرسته

غزل شماره 5: ث ثناء کړه له توحيده

غزل شماره 6: ج جمال یې صبح ګاه دی

غزل شماره 7: ح حاضر دی که يې ګورې

غزل شماره 8: خ خودي دې خپل ګمان دی

غزل شماره 9: د دليل دې خپل رفيق کړه

غزل شماره 10: د دليل دې خپل رفيق کړه

غزل شماره 11: ذ ذکر د زړه راز دی

غزل شماره 12: ر رويت د شها پاک دی

غزل شماره 13: ز زنده په هوا آب یې

غزل شماره 14: س سالک پر دغه لار شه

غزل شماره 15: س سالک پر دغه لار شه

غزل شماره 16: ش شها و تا قرينه

غزل شماره 17: ص صراط المستقيم دی

غزل شماره 18: ض ضلال د ظلمات دی

غزل شماره 19: ض ضلال د ظلمات دی

غزل شماره 20: ط طلب وکړه سايله

غزل شماره 21: ظ ظالم نفس دې د خپل دی

غزل شماره 22: ع (دا) عیب د بد ګمان دی

غزل شماره 23: غ (دا) غېرې خوي تغير کړه

غزل شماره 24: ف فاني د تن صفت دی

غزل شماره 25: ق قادر په خپله چار دی

غزل شماره 26: ق قادر په خپله چار دی

غزل شماره 27: ک کريم په خپل اخلاص دی

غزل شماره 28: ل له اهله به خبر شې

غزل شماره 29: ل له اهله به خبر شې

غزل شماره 30: م مهدي روح الامين دی

غزل شماره 31: ن نفي پخپل ګمان یې

غزل شماره 32: و وحدت بې مثله ذات دی

غزل شماره 33: ه هادي د جهان میر دی

غزل شماره 34: لا وایي نفي صورت یې

غزل شماره 35: الف اول هم اخر دی

غزل شماره 36: الف اول هم اخر دی

غزل شماره 37: ی (دا) يو شاه شجاع دی

غزل شماره 38: ابتدا شوه په پښتو د حق ثنا

غزل شماره 39: څو صفت کړم د دلدارو له وفا

غزل شماره 40: دا ګويا هُدهد چې راغی له سبا

غزل شماره 41: چې موجود ده تر ثريا دی تاثرا

غزل شماره 42: يو عجب عزت به بيا مومي علا

غزل شماره 43: پر دا صاف صوفي جایزه ده سما

غزل شماره 44: په هر تن کې چې اميره شوه هوا

غزل شماره 45: په رښتيا مينه پر ګل باندې بلبل کا

غزل شماره 46: چې سجود یې وينا ته د خليل کا

غزل شماره 47: چې امېد په دروغژنه مکاره کا

غزل شماره 48: نن مې وليده ولاړه محبوبه پسو باري کا

غزل شماره 49: دغه کک ويل حبابه

غزل شماره 50: نبسي چې مدد غواړي له نسه

غزل شماره 51: غافل مه شه د دې دور له آشوبه

غزل شماره 52: هر طالب چې نقد يوړو تر صراپه

غزل شماره 53: شاه تر تا نزدې و تا ته

غزل شماره 54: له دې خپله حاله څه وايم و چا ته

غزل شماره 55: زه به څه وايم و تا ته

غزل شماره 56: خبر زده کړه نن د وخته

غزل شماره 57: پتنګ پټ په رموز وويل و شام ته

غزل شماره 58: شمعې وې عجب ولاړه له ما و څه ته

غزل شماره 59: محبوب نه دی له تا پټه

غزل شماره 60: ای د دين په ښایسته چارو کې لټه

غزل شماره 61: ای د دين په ښایسته چارو کې لټه

غزل شماره 62: د عشق درد دی بې پايانه الغياث

غزل شماره 63: څه عجب و د عاقل د خاطر اوج

غزل شماره 64: دانسته له طرفه څه ملک الحاجه

غزل شماره 65: دانسته له طرفه څه ملک الحاجه

غزل شماره 66: دانسته له طرفه څه ملک الحاجه

غزل شماره 67: په ژوندون که دې رضا ده بې لالچه

غزل شماره 68: که خبر شې له صاحبه

غزل شماره 69: چې په زړه نصيحت کېني له نصوحه

غزل شماره 70: هر ناپوه چې د دانا په کار کا رخه

غزل شماره 71: ای په خوي د مؤمنانو سره ستوخه

غزل شماره 72: خبر زده کړه دانشمنده

غزل شماره 73: نن طلب کړه زما جنده

غزل شماره 74: چې دا هسې نا اميد شوې له مقصوده

غزل شماره 75: شيرين يار په خوب اوده مه شه تر ځنډه

غزل شماره 76: حياتي زما د ځان اې تر ځان پر ما لذيذه