میرزا حنان بارکزی
ط طلب وکړه
سايله
په طلب کړه
شها خپله
چې ديدن دې
روزي نشي
کل بندګي ده
بې حاصله
دا تر تا نيز
دې وتايم
پر ګمان پسې
مه زغله
هرخلوت یې
منور که
روښنايې يې
له محفله
نن پرعرش
باندې ختلي
عارفانو وليد
له
عرش الله د
مومن زړه دی
که دليل وکړې
عاقله
عجب مخ به
درڅرګند شي
ته حجاب
واخله له وله
په بيورا مې
درته ووې
او معني يې
ده مشکله
د هر چاپه
خوله کلام کا
هم په هر چا
ده داخله
ته فاني خپله
هستي کا
اې له شاه
سره واصله
د مېرزا ګمان
فاني شه
خدای باقي دی
تل تر تله